Radosław Sobolewski 2005/2020.Radosław Sobolewski 2005/2020.
KronikiRadosław Sobolewski
Radosław Sobolewski
Autor: Adrian Woźniak
Data dodania: 13.12.2023
2005/2020 FOT. EAST NEWS/CYFRASPORT2005/2020 FOT. EAST NEWS/CYFRASPORT

Po długich włosach – niczym u Mela Gibsona w filmie „Braveheart”, które Radosław Sobolewski nosił w czasach gry w Groclinie Dyskobolii Grodzisk Wlkp. i swoich początkach w Wiśle Kraków, nic już nie zostało. Jednakże z rozpoznaniem „Sobola” problemów nikt mieć nie powinien. Tym bardziej, że po zawieszeniu butów na kołku nie rozstał się z futbolem i wielokrotnie pojawiał się w telewizji podczas przedmeczowych wywiadów (choć mediów akurat unika jak ognia). Każdy zdążył się więc przyzwyczaić do nowego image’u byłego defensywnego pomocnika, który w reprezentacji Polski rozegrał 32 spotkania.

 

DEBIUT

Po raz pierwszy biało-czerwony trykot przywdział za kadencji Pawła Janasa w towarzyskim meczu z Estonią (2:1) rozegranym 20 sierpnia 2003 roku na A. Le Coq Arena w Tallinnie. Ta konfrontacja miała być sprawdzianem generalnym przed spotkaniem z Łotwą (2:0) w eliminacjach ME 2004. Debiutancki występ w reprezentacji Sobolewski okrasił golem dającym prowadzenie Polakom. Jak się potem okazało, było to jego jedyne trafienie w narodowych barwach. W sprawdzianie z Estończykami udział wzięli jeszcze m.in. Jerzy Dudek, Tomasz Zdebel, Roman Dąbrowski czy Artur Wichniarek.

 

OSTATNI MECZ

„Sobol” grał w kadrze przez ponad 4 lata. Przez ten czas dał się poznać jako zawodnik nieustępliwy, którego największymi atutami były: odbiór, walka w powietrzu oraz precyzyjne strzały z dystansu. Do mankamentów z pewnością należało zaliczyć skłonność do fauli, przez co w karierze oglądał żółte i czerwone kartki. W kadrze „żółtko” otrzymał siedmiokrotnie. Raz zakończyło się ono „czerwienią” – i to w meczu MŚ 2006 przeciwko Niemcom (0:1). To był chyba najsmutniejszy moment w reprezentacyjnej karierze Sobolewskiego. Nie spowodował jednak chęci zrezygnowania z gry w koszulce z orzełkiem. Taką decyzję pomocnik Wisły Kraków podjął 17 listopada 2007 roku. Tego dnia Polska pokonała Belgię (2:0) na Stadionie Śląskim w Chorzowie i przypieczętowała historyczny, bo pierwszy, awans do mistrzostw Europy. Na placu boju pojawili się m.in. Artur Boruc, Grzegorz Bronowicki, Euzebiusz Smolarek i Maciej Żurawski.

 

PO KARIERZE

„Sobol” przez całą karierę grał na polskich boiskach. Wychowanek Jagiellonii Białystok reprezentował barwy pięciu klubów. Oprócz Jagi były to: Groclin, Petrochemia Płock (zmieniająca co i rusz nazwy na: Petro i Orlen), Wisła oraz Górnik Zabrze. Bez wątpienia najlepszym okresem były lata spędzone w ekipie Białej Gwiazdy, z którą sięgał po największe laury w kraju. Sobolewski kopał futbolówkę prawie do 40-ki. W 2016 roku powiedział: dość. Przygodę z piłką zakończył w Górniku.

Po zawieszeniu butów na kołku z zawodnika przeistoczył się w asystenta trenera. W tej roli pracował w Wiśle u kolejnych szkoleniowców. Pomagał kolejno: Dariuszowi Wdowczykowi, Kazimierzowi Kmiecikowi, Kiko Ramírezowi, Joanowi Carrillo i Maciejowi Stolarczykowi. W końcu w 2019 roku postanowił popracować na własny rachunek obejmując Wisłę Płock. Nafciarzy prowadził do kwietnia 2021 roku. Przez kilka miesięcy odpoczywał od futbolu. 14 lutego 2022 r. znów zameldował się pod Wawelem. Ówczesny trener Wisły Kraków, Jerzy Brzęczek włączył „Sobola” do sztabu szkoleniowego. Białej Gwiazdy nie udało się utrzymać w ekstraklasie. Gdy w październiku 2022 r. były selekcjoner reprezentacji Polski odszedł ze stanowiska, Sobolewski został samodzielnym trenerem pierwszoligowej Wisły. Na stanowisku wytrwał przez ponad rok. 1 grudnia 2023 r. złożył rezygnację, która dzień później została przyjęta przez prezesa Białej Gwiazdy.

► ZOBACZ W POLECANYCH MULTIMEDIACH GOLE PIŁKARZY (W TYM SOBOLEWSKIEGO), KTÓRZY DEBIUT W REPREZENTACJI UCZCILI GOLEM  

 

SUKCESY

► Uczestnik mistrzostw świata w Niemczech (2006)
► Awans do mistrzostw Europy w Austrii i Szwajcarii (2008)
► Mistrz Polski z Wisłą Kraków (2005, 2008, 2009, 2011)
► Ligowiec Roku tygodnika „Piłka Nożna” (2013)