Dariusz Wdowczyk

Był solidnym i zdecydowanym w interwencjach obrońcą. Jak na defensora, słynął z silnego uderzenia, po którym bramkarze musieli przeważnie wyciągać piłkę z siatki. Przekonać mogli się o tym zwłaszcza rywale Legii Warszawa, w której barwach w 192 występach strzelił 17 goli. Jako piłkarz Dariusz Wdowczyk zapisał się także na kartach historii Celtiku Glasgow, Reading i reprezentacji Polski. Z drużyną narodową nie dane mu było jednak odnieść sukcesu – i to pomimo tego, że w kadrze nie brakowało utalentowanych zawodników. Jako trener osiągał dobre wyniki – m.in. dwukrotnie sięgnął po mistrzostwo Polski. Jednak cieniem na jego karierze szkoleniowca położyła się afera korupcyjna. Udział w niej sprawił, że nie tylko nie został selekcjonerem, ale także wypadł na kilka lat z trenerskiej karuzeli.

DEBIUT

Kariera reprezentacyjna wychowanka warszawskiej Gwardii rozpoczęła się w 1984 roku. Selekcjoner Antoni Piechniczek obserwował go od jakiegoś czasu. Dobrymi występami w Gwardii, kadrze do lat 18 (dwa tytuły wicemistrza Europy), a potem w Legii zapracował na powołanie do seniorskiej drużyny narodowej. 12 września 1984 roku na Stadionie Olimpijskim w Helsinkach biało-czerwoni zmierzyli się towarzysko z Finlandią (2:0). Obrońca Wojskowych wyszedł w pierwszym składzie i rozegrał 71 minut. Na boisku pojawili się jeszcze m.in. Jacek Kazimierski, Marek Kusto, Andrzej Buncol i Andrzej Pałasz.

OSTATNI MECZ

Wdowczyk rozegrał 53 spotkania w koszulce z orzełkiem na piersi, w których dwukrotnie posyłał piłkę do bramki przeciwnika. Oba gole strzelił w 1989 roku w towarzyskich starciach z Norwegią (3:0) oraz ZSRR (1:1). Choć przygodę z kadrą rozpoczął przed mistrzostwami świata w Meksyku i zagrał w dwóch meczach eliminacyjnych – z Grecją (3:1) i Albanią (2:2), to na finały nie otrzymał powołania. Kwalifikacje do kolejnych imprez – czy to ME, czy MŚ – kończyły się dla biało-czerwonych niepowodzeniem. Po raz ostatni „Wdowiec” wystąpił w reprezentacji 19 maja 1992 roku – już jako gracz Celtiku. Tego dnia Polska zmierzyła się towarzysko z Austrią (4:2) na nieistniejącym już Lehen Stadion w Salzburgu. W składzie drużyny Andrzeja Strejlaua pojawili się m.in. Józef Wandzik, Dariusz Adamczuk, Jerzy Brzęczek i Wojciech Kowalczyk.

PO KARIERZE

Karierę piłkarską Wdowczyk kończył w Polonii Warszawa, do której trafił w 1998 roku. W ekipie Czarnych Koszul pełnił funkcję grającego asystenta trenera Zdzisława Podedwornego. Po dymisji szkoleniowca „Wdowiec” wraz z dyrektorem sportowym Jerzym Engelem objął stery stołecznego klubu. Gdy ten drugi został selekcjonerem, Wdowczyk już sam doprowadził Polonię do mistrzostwa Polski w 2000 roku (6 lat później wygrał ligę z Legią Warszawa).

Po rozstaniu z Czarnymi Koszulami pracował w Orlenie Płock i Widzewie Łódź (zwolniono go przed sezonem), a następnie trafił do trzecioligowej Korony Kielce. I właśnie ten etap kariery trenerskiej „Wdowiec” najchętniej wymazałby z pamięci, gdyby tylko dało się cofnąć czas. Kilka lat później CBA zatrzymało Wdowczyka w związku z aferą korupcyjną w polskiej piłce. Postawiono mu zarzut wręczenia korzyści majątkowych sędziom oraz obserwatorom meczów za korzystne prowadzenie i ocenianie spotkań Korony w sezonie 2003/2004. W 2009 roku Wydział Dyscypliny zdyskwalifikował go na 7 lat. Ostatecznie karę skrócono do 4 lat.

Na ławkę trenerską „Wdowiec” powrócił w 2013 roku – znalazł zatrudnienie w Pogoni Szczecin. Po zwolnieniu Waldemara Fornalika z funkcji selekcjonera reprezentacji był wymieniany w gronie jego potencjalnych następców. Kadry jednak nie objął (na początku XXI wieku mógł zostać asystentem Jerzego Engela, a następnie Pawła Janasa, ale w obu przypadkach odmówił). Potem pracował jeszcze w Wiśle Kraków i Piaście Gliwice. Po rozstaniu z tym drugim klubem rozpoczął pracę w telewizji Polsat Sport w roli piłkarskiego eksperta.

SUKCESY

► Mistrz Polski z Polonią Warszawa (2000) i Legią Warszawa (2006) jako trener
► Puchar Polski z Legią Warszawa (1989, 1990)
► Superpuchar Polski z Legią Warszawa (1989)
► Superpuchar Polski z Polonią Warszawa (2000) jako trener
► Puchar Ligi z Polonią Warszawa (2000) jako trener
► Wicemistrz Polski z Legią Warszawa (1985, 1986)
► Wicemistrz Europy z reprezentacją do lat 18 (1980, 1981)