Jacek Bąk (1995/2021)Jacek Bąk (1995/2021)
KronikiJacek Bąk
Jacek Bąk
Autor: Adrian Woźniak
Data dodania: 24.03.2024
1995/2021 / FOT. 400MM1995/2021 / FOT. 400MM

„Hajto puścił Bąka lewą stroną” – któż z nas, kibiców piłkarskich, nie słyszał tego słynnego zdania Dariusza Szpakowskiego, wypowiedzianego podczas jednego z meczów eliminacji MŚ 2002? Ale komentatorowi TVP nie chodziło w tej sytuacji o niekulturalne i niestosowne zachowanie reprezentanta Polski, tylko o rzecz banalną – szybkie podanie na lewą stronę do wybiegającego na pozycję kolegi z drużyny. Tym sposobem Jacek Bąk stał się bohaterem niefortunnego, acz zabawnego językowego lapsusu. Ten tekst będzie jednak poświęcony nie powyższemu zdarzeniu, lecz reprezentacyjnej karierze byłego obrońcy, który w biało-czerwonych barwach rozegrał aż 96 spotkań i był przez lata kapitanem najważniejszej drużyny w kraju.

 

DEBIUT

„Komar” – bo taki pseudonim nosił w początkach kariery – trafił do kadry po świetnym sezonie w Lechu Poznań, zakończonym zdobyciem mistrzostwa Polski. Wychowanek Motoru Lublin (stamtąd przeniósł się do Kolejorza) zwrócił na siebie uwagę ówczesnego selekcjonera Andrzeja Strejlaua. Młody obrońca dostał szansę debiutu 1 lutego 1993 roku podczas towarzyskiego spotkania z Cyprem (0:0) na Makarion Stadio w Nikozji. Bąk zaliczył 90-minutowy występ. Na grząską murawę na Wyspie Afrodyty wybiegli tego dnia jeszcze m.in. Adam Matysek, Marek Rzepka, Grzegorz Mielcarski i Andrzej Kobylański.

 

OSTATNI MECZ

W reprezentacji Polski „Komar” występował przez 15 lat (96 meczów, 3 gole). Był regularnie powoływany do kadry przez kolejnych selekcjonerów. To od niego trenerzy zaczynali ustalanie składu. Jedyne, czego mu zabrakło, to sukcesów. Bąk awansował wprawdzie na dwa turnieje mistrzostw świata – w 2002 i 2006 roku, a także na Euro 2008, ale w każdym z nich biało-czerwoni odpadali już po fazie grupowej. W rozmowie z portalem Łączy Nas Piłka przyznał po latach, że jego najważniejszym meczem w koszulce z orzełkiem było to z Portugalią (2:1), które odbyło się 11 października 2006 roku w Chorzowie w eliminacjach ME 2008.

To właśnie podczas finałów austriacko-szwajcarskiego Euro rozegrał ostatnie 90 minut w drużynie narodowej. Był 12 czerwca 2008 roku. Polska zmierzyła się tego dnia ze współgospodarzem turnieju Austrią (1:1) na Ernst-Happel-Stadion w Wiedniu. W polskim zespole zobaczyliśmy na boisku m.in. Artura Boruca, Mariusza Lewandowskiego, Rogera Guerreiro i Euzebiusza Smolarka.

 

PO KARIERZE

Większą część kariery Bąk spędził we Francji. Grał w Olympique Lyon i RC Lens. Gdy powoli zbliżał się do finiszu, sporo mówiło się o jego możliwym powrocie do kraju i zasileniu warszawskiej Legii. Ale nic z tego nie wyszło. Wybrał grę w Katarze – w Al-Rayyan, a potem w Austrii Wiedeń, gdzie zakończył przygodę z piłką. Decyzję o zawieszeniu butów na kołku podjął w maju 2010 roku, gdyż nie czerpał już radości z biegania za futbolówką.

 

Miałem już skończone 37 lat, leciał mi 38. rok. Z kadrą pożegnałem się dwa lata wcześniej. Coraz bardziej czułem, że zaczyna mi brakować mocy, żeby gonić za 20-letnimi zawodnikami. Byłem też trochę wypalony.

Jacek Bąk o zakończeniu kariery
sportowy24.pl z 13 maja 2020 r.

Po rozstaniu z boiskiem niechętnie na nie wracał, aby rekreacyjnie pograć z kolegami. Chyba, że chodziło o akcje charytatywne. Piłkę chętnie z kolei ogląda, rozmawia o niej, bo stanowi ona w końcu kawał jego życia. Nie interesowała go jednak praca w roli szkoleniowca. Wolał doradzać piłkarzom od strony sportowej. Pomagał kilku zawodnikom przy transferach – m.in. Łukaszowi Szukale, Krzysztofowi Mączyńskiemu, Rafałowi Wolskiemu czy Pawłowi Wszołkowi.

Wraz z synem otworzył agencję menedżerską, do której należało kilku młodych i utalentowanych nastolatków. Bąk był oprócz tego ambasadorem kadry do lat 17 i 18, bo jak mówi, zawsze cieszyło go pomaganie młodszym i dzielenie się z nimi bogatym doświadczeniem.

 

SUKCESY

► Uczestnik mistrzostw świata w Korei Płd. i Japonii (2002) oraz w Niemczech (2006)
► Uczestnik mistrzostw Europy w Austrii i Szwajcarii (2008)
► Mistrz Francji z Olympique Lyon (2002)
► Mistrz Polski z Lechem Poznań (1992, 1993)
► Puchar Ligi Francuskiej z Olympique Lyon (2001)
► Puchar Austrii z Austrią Wiedeń (2009)
► Puchar Kataru z Al-Rayyan SC (2006)