Ryszard Tarasiewicz

Bohater filmu „Piłkarski poker” sędzia Jan Laguna (w tej roli Janusz Gajos) jeszcze jako piłkarz złamał poprzeczkę w meczu ze Związkiem Radzieckim. To była oczywiście fikcja. Fikcją nie było już to, co wydarzyło się 11 października 1989 roku w Chorzowie. W spotkaniu z Anglią (0:0) w eliminacjach MŚ 1990 Ryszard Tarasiewicz – słynący z uderzenia zwanego „spadającym liściem” – obił poprzeczkę bramki strzeżonej przez Petera Shiltona. Gdyby piłka poleciała kilka centymetrów niżej, „Taraś” przeszedłby do historii jako ten, który – tak jak Jan Domarski w 1973 – zamknął drogę na mundial Dumnym Synom Albionu. Gol jednak nie padł, poprzeczka się nie złamała, na mundial pojechała Anglia, a Polacy zostali w domu. Tarasiewicz miał czego żałować, bo mógł to być jego drugi turniej rangi mistrzostw świata w reprezentacyjnej karierze.

DEBIUT

Wychowanek wrocławskiego Śląska trafił do kadry w 1984 roku. Był 29 sierpnia. Tego dnia biało-czerwoni zmierzyli się w towarzyskim spotkaniu z Norwegią (1:1), które rozegrano na Marienlyst Stadion w miejscowości Drammen. „Taraś” wybiegł na boisko w podstawowym składzie i grał do 73. minuty. Debiutancki występ uświetnił golem. Obok wrocławianina w kadrze po raz pierwszy wystąpił też Jan Karaś z Legii Warszawa. Ponadto na murawie pojawili się m.in. Jacek Kazimierski, Krzysztof Pawlak i Krzysztof Warzycha. Co ciekawe, Tarasiewicz mógł zadebiutować w drużynie narodowej nieco wcześniej, bo już na początku roku. Selekcjoner Antoni Piechniczek powołał go na rozgrywany w Indiach turniej o Puchar Nehru. Jednak zgody na jego wyjazd nie wyraziły władze Śląska.

1:1 Gol R. Tarasiewicza z rzutu wolnego

OSTATNI MECZ

Tarasiewicz występował w reprezentacji Polski przez blisko 7 lat. Przez ten czas rozegrał 58 meczów, w których zdobył 9 bramek (ta najładniejsza, to trafienie w wyjazdowym starciu ze Szwecją w el. MŚ 1990). Najważniejszym rozdziałem w jego reprezentacyjnej karierze były mistrzostwa świata w Meksyku w 1986 roku. Jedyny występ na tym turnieju zaliczył w konfrontacji z Brazylią (0:4), po którym biało-czerwoni wracali do domu. „Taraś” przebywał na murawie do 90. minuty i miał udział przy jednym ze straconych goli (sprokurował rzut karny, po którym Canarinhos wyszli na prowadzenie), ale też był blisko zdobycia bramki. Jednak po jego uderzeniu piłka trafiła w słupek.

Słupek po strzale R. Tarasiewicza!

Na następny turniej rangi mistrzowskiej już nie pojechał. Biało-czerwoni przegrywali kolejne eliminacje – czy to MŚ, czy ME. Kres reprezentacyjnej przygody pomocnika grającego wówczas we francuskim AS Nancy przyszedł 16 października 1991 roku. Miał on miejsce w meczu z Irlandią (3:3) w kwalifikacjach do Euro 1992, rozegranym na stadionie Lecha w Poznaniu. W ekipie biało-czerwonych wystąpili m.in. Józef Wandzik, Piotr Czachowski i Jan Urban.

PO KARIERZE

„Taraś” skończył grać w piłkę w wieku 35 lat. Był 1997 rok, a jego ostatnim klubem w karierze był norweski FK Sarpsborg. Po zawieszeniu butów na kołku rozpoczął pracę w roli szkoleniowca. Do Polski wrócił 7 lat później, aby objąć ukochany przez niego Śląsk Wrocław. Pod wodzą debiutującego trenera wrocławianie awansowali do II ligi (tak wówczas nazywała się dzisiejsza I liga). W kolejnym sezonie po konflikcie z ówczesnym prezesem odszedł ze Śląska i w 2006 roku objął Jagiellonię Białystok. Do Wrocławia wrócił dość szybko, bo zaledwie po roku. Także i tym razem zaliczył awans. Drugie miejsce na koniec sezonu oznaczało promocję do ekstraklasy.

Tarasiewicz został pierwszym szkoleniowcem wrocławian, który zaliczył z tym zespołem dwa awanse. Już pierwszy sezon w elicie zaowocował wywalczeniem Pucharu Ekstraklasy. Ze stolicą Dolnego Śląska „Taraś” rozstał się w 2010 roku. W kolejnych latach pracował m.in. w ŁKS-ie Łódź, Zawiszy (w 2014 roku zdobył z klubem z Bydgoszczy Puchar Polski), Miedzi Legnica i GKS-ie Tychy. Z tym ostatnim klubem pożegnał się w marcu 2020 roku. Po ponad półtorarocznej przerwie powrócił na ławkę trenerską i objął pierwszoligową Arkę Gdynia, z którą miał za zadanie awansować do PKO BP Ekstraklasy. Misja się nie powiodła. Na stanowisku Tarasiewicz wytrwał do połowy listopada 2022 r. Na podjęcie kolejnego wyzwania przyszło mu trochę poczekać. Dopiero w kwietniu 2024 r. zgłosiła się po niego drugoligowa Kotwica Kołobrzeg, która biła się o awans do Fortuna 1. Ligi. Cel został zrealizowany. Na zapleczu ekstraklasy klub znad morza popadł w poważne kłopoty finansowe, miał nawet zawieszoną licencję na występy na pierwszoligowym froncie. 10 stycznia 2025 r. „Taraś” postanowił rozwiązać kontrakt za porozumieniem stron. Na nową pracę nie czekał tym razem zbyt długo. Już dwa miesiące później został szkoleniowcem spadkowicza z ekstraklasy – Warty Poznań.

►ZOBACZ NAJWAŻNIEJSZE MOMENTY W REPREZENTACYJNEJ KARIERZE RYSZARDA TARASIEWICZA

SUKCESY

► Uczestnik mistrzostw świata w Meksyku (1986)
► Puchar Polski ze Śląskiem Wrocław jako piłkarz (1987) i Zawiszą Bydgoszcz jako trener (2014)
► Superpuchar Polski ze Śląskiem Wrocław jako piłkarz (1987)
► Puchar Ekstraklasy ze Śląskiem Wrocław jako trener (2009)
► Awans do II ligi (obecna I liga) ze Śląskiem Wrocław jako trener (2005)
► Awans do ekstraklasy ze Śląskiem Wrocław (2008) i Zawiszą Bydgoszcz (2013) jako trener