Zagłębie Lubin przed meczem z Zawiszą Bydgoszcz w finale Pucharu Polski 2013/2014. W górnym rzędzie od lewej: Bartosz Rymaniak, Ľubomír Guldan, Manuel Curto, Elvedin Džinić, Silvio Rodić, Paweł Widanow. W dolnym rzędzie od lewej: Đorđe Čotra, Aleksander Kwiek, Jiří Bílek, Arkadiusz Piech, David Abwo.

Zawisza Bydgoszcz przed meczem z Zagłębiem Lubin w finale Pucharu Polski 2013/2014. W górnym rzędzie od lewej: Jakub Wójcicki, Igor Lewczuk, André Micael, Łukasz Nawotczyński, Piotr Petasz, Kamil Drygas. W dolnym rzędzie od lewej: Wojciech Kaczmarek, Luís Carlos, Sebastian Dudek, Sebastian Ziajka, Wahan Geworgian (kapitan).

Stałe miejsce rozgrywania spotkania finałowego Pucharu Polski nie było jedyną nowinką. Począwszy od 2014 roku zmieniło się również trofeum za zwycięstwo w tych rozgrywkach. Klasyczny srebrny puchar z dużymi uszami – przypominający do złudzenia ten, który przyznawano za triumf w Lidze Mistrzów – zastąpił stary, nieco wysłużony i niezbyt efektowny, który obowiązywał od 2002 roku.

Uczeń i mistrz, czyli Ryszard Tarasiewicz i Orest Lenczyk. W finale Pucharu Polski w 2014 roku ten pierwszy okazał się lepszy od swojego mentora. Dla obu panów był to szczególny mecz. 35 lat wcześniej Lenczyk pozwolił zadebiutować w lidze młodemu „Tarasiowi”. Ich drogi skrzyżowały się ponownie w 2010 roku, ale tym razem nie było im dane pracować razem. Tarasiewicz został zwolniony z funkcji szkoleniowca Śląska Wrocław, a jego miejsce zajął nie kto inny jak Lenczyk. Pod jego wodzą wrocławianie sięgnęli po wicemistrzostwo i mistrzostwo Polski.