O wychowanku ŁKS-u Łódź można śmiało napisać, że był człowiekiem Leo Beenhakkera. To za kadencji Holendra Paweł Golański debiutował i kończył przygodę z kadrą. „Golo” rozegrał w sumie 14 spotkań w koszulce z orzełkiem na piersi. W karierze klubowej najwięcej zawdzięcza dwóm drużynom – ŁKS-owi i Koronie Kielce. To właśnie drugi z wymienionych zespołów ukształtował go jako piłkarza. Z ekipy złocisto-krwistych trafił następnie do reprezentacji Polski, a także wyruszył za granicę – do Steauy Bukareszt.
Pierwsze spotkanie w drużynie narodowej Golański rozegrał w debiucie selekcjonerskim Beenhakkera. 16 sierpnia 2006 roku obrońca Korony wybiegł na murawę w drugiej połowie towarzyskiego spotkania z Danią (0:2), które rozegrano na Fionia Park w Odense. W polskim zespole zobaczyliśmy tego dnia takich zawodników, jak chociażby Jerzy Dudek, Seweryn Gancarczyk, Arkadiusz Radomski czy Tomasz Frankowski.
Dla mnie było to o tyle ważne spotkanie, że byłem wtedy jedynym debiutantem w drużynie narodowej. Miłe to być docenionym przez selekcjonera. Potem, jak tylko byłem zdrowy, to regularnie jeździłem na reprezentację. W ogóle dostawałem sporo powołań. Gdyby nie kontuzje, pewnie reprezentacyjnych występów miałbym więcej. Nie zamierzam jednak narzekać na los. Cieszę się z tego, co osiągnąłem.
Z 14 występów w reprezentacyjnej koszulce „Golo” najmilej wspominać będzie z pewnością pamiętne boje z Portugalią w Chorzowie (2:1) i Lizbonie (2:2) w eliminacjach mistrzostw Europy 2008, jak i udział w finałach austriacko-szwajcarskiego Euro. Z sentymentem wspomina również towarzyskie starcie z Estonią (4:0) z 3 lutego 2007 roku, w którym zdobył jedyną bramkę w drużynie narodowej. Z kadrą rozstał się ostatecznie 2 lata później. Pożegnalny występ w koszulce z orzełkiem obrońca bukaresztańskiej Steauy zaliczył 5 września 2009 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie, gdzie Polska podejmowała Irlandię Północną (1:1) w meczu kwalifikacji do mistrzostw świata 2010. Golański rozegrał całe spotkanie. Na boisku zobaczyliśmy tego dnia m.in. Artura Boruca, Dariusza Dudkę, Rogera Guerreiro i Pawła Brożka.
„Scyzoryk, scyzoryk, tak na mnie wołają” – mógłby zanucić za Liroyem były reprezentant Polski. W Kielcach i tamtejszej Koronie spędził najwięcej lat w karierze i do dziś jest darzony wielkim szacunkiem przez jej kibiców. Do klubu z ulicy Ściegiennego powrócił po latach – w 2021 roku – w roli dyrektora sportowego (licencję zdobył 2 lata później, 6 września 2023 r. ukończył 14-miesięczny kurs organizowany przez PZPN w Szkole Trenerów w Białej Podlaskiej). Wcześniej – po zawieszeniu butów na kołku – pracował jako agent piłkarski w jednej z agencji menedżerskich. Dodatkowo grywał w plażową odmianę futbolu – w BSCC Łódź. W 2016 roku założył wraz z dwójką kolegów z boiska (Przemysławem Kaźmierczakiem i Krzysztofem Nykielem) dziecięcą akademię piłkarską w Łodzi. Od lat regularnie udziela się w mediach – jako ekspert telewizyjny.
► Uczestnik mistrzostw Europy w Austrii i Szwajcarii (2008)
► Uczestnik Ligi Mistrzów ze Steauą Bukareszt (2008)
► Wicemistrz Rumunii ze Steauą Bukareszt (2008)
► Superpuchar Rumunii z ASA Târgu Mureș (2015)
► Złoty medal mistrzostw Europy do lat 18 (2001)
