Dwie bramki łącznie strzelili Hiszpanie w czterech meczach swojej grupy eliminacyjnej. Tyleż samo zdobyli już w pierwszym meczu ćwierćfinałowym – i to na wyjeździe. Jedenastka, którą wczoraj oglądaliśmy w Opolu, nie przypominała hiszpańskiej drużyny znanej z mundialowych zmagań. Był to zespół o tych samych walorach, jakie reprezentują ich starsi koledzy – tzn. wysokiej technice i wybieganiu – ale różniący się in plus skutecznością.

Chęci przekroczyły możliwości – oto najkrótsza konkluzja środowego spotkania eliminacji III Młodzieżowych Mistrzostw Europy w piłce nożnej. Zresztą słowo eliminacyjnego nie jest zbyt dokładnym określeniem, bowiem gra między zespołami Polski i Hiszpanii do lat 21 na stadionie opolskiej Odry toczyła się o awans do półfinału tej imprezy. Remis 2:2, będący wynikiem znacznie gorszym niż powszechnie oczekiwania, nie oznacza, iż batalia została definitywnie przegrana.

Trener Apostel na tradycyjne pytanie „Kogo pan wyróżnia” odpowiedział po długim namyśle: „Tarasiewicza, Furtoka za grę w 1. części i Niewiadomskiego za waleczność, chociaż nie włączał się on do akcji ofensywnych”. Nie zgodziłbym się tylko co do Tarasiewicza. Wypadł on, moim zdaniem, przeciętnie i – podobnie jak cały zespół – poniżej oczekiwań. Jeśli Niewiadomski nie bardzo mógł sobie znaleźć miejsca, Kowalski i Urban grali słabo, a Tarasiewicz przeciętnie, to znaczy, że druga linia polskiego zespołu była i skromna liczebnie, i słaba jakościowo. Ale trzeba pamiętać i o tym, że przyszło jej walczyć z czteroosobową pomocą Hiszpanów, będącą dla odmiany najlepszą formacją tego zespołu, decydującą o wszystkich jego skutecznych poczynaniach.