Mecze derbowe ŁKS-u z Widzewem już dawno przestały być wydarzeniem lokalnym. Kiedy są rozgrywane, żyją nimi kibice w całej Polsce. Łódź doczekała się trzech wielkich piłkarskich firm, klubów, które zdobywały dla niej tytuły mistrzowskie. To - w kolejności alfabetycznej - ŁKS, SMS i Widzew. 

Pod koniec wakacji 1997 roku w łódzkich rozgłośniach radiowych można było usłyszeć informację o naborze do nowej szkoły – Liceum Ogólnokształcącego Szkoły Mistrzostwa Sportowego Polskiego Związku Piłki Nożnej. Była to część szerszego projektu Związku, który oprócz łódzkiej placówki obejmował Gdańsk, Kraków, Wrocław i Zabrze. Po dwóch latach projekt został jednak zakończony, a jedyną szkołą, która zdecydowała się kontynuować działalność w nowej rzeczywistości, była właśnie łódzka SMS. Szkoła uzyskała status niepublicznej, a miasto przekazało jej dawne obiekty Włókniarza w 25-letnią dzierżawę. 

18 października 1999 roku przy szkole powstał Uczniowski Klub Sportowy, co pozwoliło jej działać w warunkach ligowych, na przykład dokonywać transferów zawodników. Projekt nabierał kształtów, a mocno zaniedbane obiekty przy ul. Milionowej zostały stopniowo wyremontowane. Po sezonie 2011/12 łódzki światek piłkarski obiegła informacja, że Kolejarz Łódź nosi się z zamiarem likwidacji swojej sekcji kobiecej. Szkoła Mistrzostwa Sportowego postanowiła ją przejąć i w sezonie 2012/13 UKS SMS Łódź zadebiutował w rozgrywkach drugiej ligi (trzeci poziom rozgrywkowy).  

Drużyna wzięła drugą ligę szturmem, co nie było początkowo oczywiste, ponieważ w roli faworyta stawiano raczej Pelikana Łowicz. Rzeczywiście, główny rywal do końca utrzymywał kontakt z łódzkim zespołem, który na finiszu wyprzedził go o trzy punkty. W całym sezonie UKS SMS wygrał dwanaście meczów, cztery zremisował i ani razu zaznał goryczy porażki. Do sukcesu drużynę poprowadzili trenerzy: Mirosław Wojdyła (jesień) i Adrian Sokołowski (wiosna). W składzie natomiast były już trzy zawodniczki, które osiągnęły z zespołem bramy Ekstraligi: Kinga Kurek, grająca jeszcze w polu Danuta Paturaj (później została cenioną bramkarką) i Monika Walak. 

W pierwszej lidze UKS SMS spędził trzy sezony. Jako beniaminek zajął czwarte miejsce, zdecydowanie jednak ustępując Olimpii Szczecin i Stilonowi Gorzów Wielkopolski. W składzie drużyny pojawiły się kolejne piłkarki, które później zagrały w Ekstralidze: Celina Chmal i Michalina Kowalska. Drugi sezon był już walką o awans do elity. Drużynę wzmocniły utalentowane zawodniczki, wśród których prym wiodły: mistrzyni Europy U-17 Anna Rędzia i Martyna Wiankowska (12 goli w sezonie). Zadebiutowały również piłkarki o największej, jak się później okaże, liczbie gier rozegranych dla UKS SMS w Ekstralidze: Daria Kurzawa oraz – w ostatnim, decydującym meczu – Klaudia Jedlińska. Niestety, pod koniec sezonu drużyna dostała lekkiej zadyszki i po efektownym zwycięstwie nad Polonią Poznań 8:0, ostatnie dwa mecze z Pragą Warszawa i Sztormem Gdańsk zakończyła bezbramkowymi remisami, co premiowało awansem drużynę z Pomorza. Warto również odnotować, że w sezonie 2014/2015 dwie zawodniczki dostały premierowe powołania do seniorskiej reprezentacji Polski. Jako pierwsza zadebiutowała Anna Rędzia (21 sierpnia 2014 ze Szwecją 0:4), co było zresztą powodem opuszczenia przez nią pierwszej kolejki ligowej, a w jej ślady poszła Martyna Wiankowska (11 lutego 2015 z Węgrami 7:2).  

Do trzeciego sezonu na zapleczu Ekstraligi UKS SMS przygotował się sumiennie. Drużynę przejęła grająca trenerka: Marzena Salamon. Klub doczekał się także trzeciej reprezentantki: 1 sierpnia w meczu z Białorusią zadebiutowała w kadrze Kinga Kurek. Sezon 2015/2016 okazał się niezwykle udany, bo drużyna z Łodzi wygrała 16 z 18 meczów (pozostałe zremisowały). Mimo dobrego wyniku w rundzie jesiennej, władze UKS SMS Łódź zdecydowały się dokonać roszady na stanowisku trenera pierwszej drużyny. Nowym szkoleniowcem został Marek Chojnacki, legenda ŁKS-u, czterokrotny reprezentant Polski. Od 2016 roku pozostaje na tym stanowisku, otrzymując stabilizację zawodową, której żaden klub piłki męskiej nie był w stanie mu zaoferować. Mimo że dla Chojnackiego był to debiut w kobiecej piłce, powtórzył on rezultaty Marzeny Salamon, która pozostała w drużynie jako zawodniczka, i poprowadził SMS do historycznego awansu do Ekstraligi z przewagą dwunastu punktów nad drugą w tabeli Pragą Warszawa.  

Pierwsze cztery sezony w Ekstralidze można lapidarnie określić „klątwą piątego miejsca”. W Pucharze Polski natomiast łodzianki regularnie pojawiały się w ćwierćfinale, a w sezonie 2018/19 osiągnęły swój drugi półfinał, pokonawszy po drodze Włókniarza Białystok 8:0, AZS PWSZ Wałbrzych 3:1, by w meczu o finał Pucharu Polski ulec w karnych Czarnym Sosnowiec 4:5 (mecz zakończył się remisem 1:1).

Sezon 2019/20 został storpedowany przez pandemię koronawirusa. Rozgrywki Ekstraligi zostały zawieszone, a później zakończone bez rozgrywania wszystkich zaplanowanych meczów. Po raz czwarty z rzędu UKS SMS zajął w ten sposób piąte miejsce, ale tym razem jego strata do drugiego Medyka Konin wynosiła zaledwie dwa punkty. Dokończono natomiast rozgrywki Pucharu Polski, gdzie po raz trzeci UKS SMS dotarł do półfinału, w drodze do którego w pokonanym polu zostawił: KSP Kielce (10:0), AZS Wrocław (2:1) i GKS Katowice (3:0 i 1:1). W półfinale przegrał jednak z późniejszym zdobywcą „podwójnej korony” – Górnikiem Łęczna.

Pierwszy „pocovidowy” sezon okazał się przełomowym dla łodzianek. Drużyna zaliczyła jedną z bardziej efektownych od pierwszoligowych czasów rund jesiennych (zaledwie jedna porażka z Czarnymi Sosnowiec i jeden remis z Górnikiem Łęczna), by wiosną poprawić oba te wyniki (remis z Czarnymi i zwycięstwo z Górnikiem) w rundzie wiosennej. UKS SMS Łódź wdarł się zatem do grona faworytów ligi. Oprócz pierwszego srebrnego medalu w Ekstralidze, drużyna po raz pierwszy stanęła przed szansą sięgnięcia po Puchar Polski. Tym razem droga do finału była wyjątkowo długa (co nota bene dobrze świadczy o rozwoju polskiego piłkarstwa kobiecego na niwie klubowej). UKS SMS odprawiał po kolei: KU AZS UW Warszawa (11:0), własne rezerwy (1:0), Medyka Konin (3:0), GKS Katowice (2:0), Trójkę Staszkówka Jelna (4:0), by w wielkim finale nieznacznie ulec Czarnym Sosnowiec (0:1). 

Mecz finałowy ujawnił kilka luk w składzie drużyny. Brakowało m.in. klasycznej środkowej napastniczki. Udało się temu zaradzić, sprowadzając Dominikę Kopińską z Medyka Konin. Oprócz niej pozyskano reprezentantkę Ghany – Ernestinę Abambilę. Dokooptowanie zawodniczek tej klasy do i tak już silnej drużyny spowodowało, że od początku łódzka drużyna zaczęła nadawać ton rozgrywkom. Tytuł mistrzowski został osiągnięty kolejkę przed końcem, kiedy to w pokonanym polu zostały akademiczki z Krakowa. Kończący sezon mecz z Olimpią Szczecin był już tylko okazją do wielkiej fety i, jak się później okazało, pożegnania jednej z zawodniczek z ponad setką gier ligowych na koncie w barwach UKS SMS, kolejnej mistrzyni Europy U-17 w klubie – Katarzyny Konat, która zdecydowała się na kontynuowanie kariery za granicą.  

Eliminacje do Ligi Mistrzyń są dosyć skomplikowane, polegają na rozlosowaniu grup złożonych z czterech drużyn, które rywalizują w dwóch meczach „półfinałowych”. Zwycięskie ekipy grają o awans do dalszej fazy, a pokonane o punkty w rankingu oraz gratyfikację finansową. Los skojarzył UKS SMS Łódź z mistrzyniami Belgii, Finlandii i Litwy – RSC Anderlecht, KuPS Kuopio i Gintra Universitetas Szawle. Turniej odbył się w Łodzi, na stadionie ŁKS-u, a SMS w pierwszym meczu podejmował Anderlecht. Niestety, mimo prowadzenia 2:0 po golach Anny Rędzi i Dominiki Kopińskiej, drużyna nie była w stanie przeszkodzić Belgijkom najpierw w wyrównaniu stanu meczu, a później zadaniu decydującego ciosu w ostatnich minutach gry. W meczu „pocieszenia” łodzianki pokonały drużynę z Litwy 1:0, a na listę strzelczyń ponownie wpisała się Anna Rędzia. 

Po 25 latach od założenia SMS stał się jedną z największych sił w polskim piłkarstwie kobiecym, zdobył mistrzostwo i - o ile będzie się dalej tak rozwijał - miejmy nadzieję, że zaznaczy swoją obecność w Europie. Łódź może nie jest tak atrakcyjna jak chociażby Gdańsk, Kraków i Wrocław, w których próbowano wdrożyć podobne projekty, ale ludzie mają tu zdecydowanie więcej cierpliwości. I dlatego właśnie to Łódź może cieszyć się z niedawnego mistrzostwa, a jej szkoła stanowi przykład dla innych, którzy myślą o sukcesach w sportach zespołowych. 

Autor: Maciej Witkowski