Olimpijską reprezentację przygotowywaną z myślą o barcelońskich igrzyskach znaliśmy do tej pory jedynie z dość skąpych informacji o zagranicznych sprawdzianach z zespołami klubowymi lub z zarysów budowy przedstawianych przez trenera Janusza Wójcika. Na dobrą (lub złą) sprawę – nie wiadomo było jednak, jak to w praktyce teraz, na wstępnym etapie wygląda. Oficjalna premiera, w dodatku przed własną publicznością, wypadła całkiem obiecująco. Nie tylko dlatego, że biało-czerwoni odnieśli w przekroju całego meczu jak najbardziej zasłużone zwycięstwo. Ważne, że znów można było zobaczyć w akcji polskich piłkarzy, dla których podjęcie twardej, zdecydowanej walki było czymś naturalnym, czymś, co nie przekraczało ich możliwości.

Pierwszy, oficjalny mecz polskiej reprezentacji olimpijskiej był wielkim świętem dla piłkarskiego Jaworzna. Gospodarz stadionu przy ul Krakowskiej (Victoria) gra na co dzień w klasie okręgowej, II-ligowe emocje powoli zacierają się w pamięci tamtejszych kibiców. Nic więc dziwnego, że dość licznie przybyli na pojedynek naszych nadziei, które przygotowywane są do pojedynków o awans na barcelońską olimpiadę w 1992 roku.