[2. LIGA] Stal Stalowa Wola

Data założenia: 1938

Historia założenia klubu: Klub Sportowy „Stalowa Wola” założył przybysz ze Śląska, dyrektor Zakładu Hutniczego Feliks Olszak. Klub dysponował boiskiem piłkarskim bez bieżni i trybun oraz czterema kortami tenisowymi. Zawodnicy byli amatorami, trenowali po godzinach pracy, a mecze rozgrywali w niedzielę. Po wielu latach funkcjonowania jako stowarzyszenie, w maju 2010 roku do życia została powołana spółka akcyjna. „Stal” Stalowa Wola Piłkarska Spółka Akcyjna jest prawnym następcą i kontynuatorem ZKS „Stal” Stalowa Wola. W lipcu 2018 roku pakiet większościowy spółki przejęło Miasto Stalowa Wola.

Przydomek: „Stalówka”, „Hutnicy”

Barwy: zielono-czarne

Stadion: Podkarpackie Centrum Piłki Nożnej, ul. Hutnicza 10a. Kompleks wybudowano w latach 2017-20. Główny stadion ma pojemność 3764 miejsc siedzących, jest wyposażony w podgrzewaną murawę i oświetlenie.

Klubowy herb: Obecny herb obowiązuje od 9 lipca 2021 roku i nawiązuje do historycznych znaków z nietypowo przełamaną tarczą.

Wcześniejszy herb obowiązywał zaledwie kilka miesięcy.

Największe sukcesy: 4 sezony w Ekstraklasie (1987/88, 1991/92, 1993/94, 1994/95); najwyższe miejsce – 12. (1993/94)

1/4 finału Pucharu Polski (1991/92)

Wojewódzki Puchar Polski Podkarpackiego ZPN – 2021/22, 2022/23

Najbardziej znani piłkarze:

Rudolf Patkoló – dwukrotny reprezentant Węgier i trzykrotny reprezentant Polski. W Stali występował w latach 1953-56, później wiele lat pracował jako trener z miejscową młodzieżą. Do dziś w Stalowej Woli rozgrywany jest coroczny turniej jego imienia.

Piotr Piechniak – wychowanek Stali najlepsze lata spędził w Groclinie (Dyskobolii) Grodzisk Wielkopolski, z którą wywalczył m.in. Puchar Polski i dwukrotnie Puchar Ligi. W Ekstraklasie wystąpił 238 razy, strzelił 26 goli. Trzykrotny reprezentant Polski.

Waldemar Adamczyk – dwukrotny reprezentant Polski spędził w Stali sezon 2002/03.

Józef Dankowski – w barwach Górnika Zabrze cztery razy był mistrzem Polski i raz wywalczył Superpuchar Polski. Trzy razy zagrał w reprezentacji Polski, w Ekstraklasie zaliczył 246 spotkań. Stal reprezentował podczas jej ostatniego sezonu w Ekstraklasie.

Prejuce Nakoulma – w Stali spędził pół roku – rundę jesienną sezonu 2007/08. Później grał między innymi w Górniku Łęczna i Górniku Zabrze, po czym wyjechał do Turcji. W piłkarskim CV ma też sezon w FC Nantes.

Dariusz Sajdak – wychowanek Stali był jej czołowym strzelcem w rozgrywkach II ligi oraz jednym z głównych autorów historycznego awansu stalowowolskiego klubu do I ligi (czyli ówczesnej Ekstraklasy) w 1987 roku. Po roku w macierzystym klubie na najwyższym poziomie rozgrywek w Polsce, na trzy lata odszedł do Stali Mielec. Do macierzystego klubu wrócił w 1991 roku. Łącznie w Ekstraklasie zagrał 133 razy i strzelił 35 goli.

Eugeniusz Cebrat – kolejny mistrz Polski z Górnikiem (dwukrotny), który później przeniósł się do Stalowej Woli. Sześciokrotny reprezentant Polski grał w „Stalówce” przez cztery sezony – od 1988 do 1992 roku.

Klubowe legendy:

Jerzy Kopa – jako 30-letni trener w 1973 roku po raz pierwszy w historii wprowadził Stal do II ligi (czyli na drugi poziom rozgrywkowy). Później był jednym z najbardziej cenionych szkoleniowców w Polsce. Pracował m.in. w Legii Warszawa, Lechu Poznań i Pogoni Szczecin.

Władysław Szaryński – autor kolejnego historycznego awansu, tym razem do Ekstraklasy w 1987 roku. – Do Stalowej Woli przyszedłem w 1986 roku, na trzy ostatnie mecze przed zakończeniem sezonu w drugiej lidze. Zastąpiłem Mariana Geszke, a dużą rolę przy podjęciu przeze mnie pracy w Stali odegrał znany trener Zbigniew Myga, który mnie polecił do Stalowej Woli. Do utrzymania brakowało nam tylko jednej wygranej i sięgnęliśmy po nią, wygrywając z Unią Tarnów 3:0. A w kolejnym sezonie walczyliśmy już o awans do Ekstraklasy. I awansowaliśmy, po barażach z Górnikiem Knurów. To był wielki sukces – wspominał po latach dwukrotny reprezentant Polski.

Krystian Muskała – wychowanek Ruchu Chorzów trafił do Stali w 1968 roku i pracował na jej chwałę 35 lat. Najpierw jako piłkarz, później jako trener. Wspólnie z Szaryńskim wprowadził zespół do Ekstraklasy.

Włodzimierz Gąsior – wychowanek Stali Mielec w Stalowej Woli spędził rok jako piłkarz, a po kilkunastu latach wrócił jako trener i w sezonie 1992/93 zespół pod jego wodzą awansował do Ekstraklasy.

Mieczysław Ożóg – pierwszy raz jako piłkarz trafił do „Stalówki” na pół sezonu w 1986 roku. Wrócił wiosną 1989 roku i został – z przerwami – aż do 2007 roku. W Ekstraklasie (dla Stali i Siarki Tarnobrzeg) rozegrał 106 meczów i strzelił osiem goli. Mimo 57 lat wciąż występuje w rozgrywkach Klasy A, w zespole Bukowa Jastkowice.

Jaromir Wieprzęć – wychowanek Stali spędził w niej niemal całe piłkarskie życie. W pierwszy zespole (w Ekstraklasie) zadebiutował w wieku 18 lat w 1992 roku, karierę zakończył w 2012 roku. Kolejne lata spędził w „Stalówce” jako trener.

Tomasz Wietecha – kolejny wychowanek „Stalówki”. Bramkarz w jej zespole seniorów (z kilkoma przerwami) spędził prawie 30 lat. Rozegrał ponad 200 meczów i 61 razy zachował czyste konto.

Wojciech Nieradka – napastnik rozegrał dla swojego macierzystego klubu 31 meczów w Ekstraklasie i strzelił w nich dwa gole (dołożył jeszcze 24 spotkania w Siarce Tarnobrzeg). Później był kierownikiem pierwszego zespołu.

Klubowa maskotka: „Demon”. Jest z klubem od 2009 roku, spośród kilku propozycji wybrali go w głosowaniu kibice.

Inne sekcje + sukcesy: koszykówka mężczyzn i kobiet (pod skrzydłami stowarzyszenia ZKS „Stal”). Wychowankami Stali są m.in. wielokrotni reprezentacji Polski Halina Iwaniec i Roman Prawica. Dawniej w klubie funkcjonowały także sekcje: boksu, hokeja na lodzie, tenisa, tenisa stołowego, kolarska, lekkoatletyczna, łucznicza, strzelecka i motorowa.

Ciekawostki/cechy charakterystyczne:

Wychowankiem Stali i jej wieloletnim zawodnikiem był Lucjan Trela, 10-krotny medalista (w tym pięciokrotny złoty) mistrzostw Polski w boksie w wadze ciężkiej. W 1968 roku w igrzyskach olimpijskich w Meksyku stoczył walkę z późniejszym mistrzem olimpijskim, jednym z najsłynniejszych bokserów, George’em Foremanem (przegrał na punkty).

Klubowy hymn: brak