4 września 1991, Kielce. Występująca na drugim szczeblu rozgrywkowym Korona sprawiła ogromną sensację ogrywając w 1/16 finału Pucharu Polski ówczesnego mistrza kraju, Zagłębie Lubin 3:1. Później w tych rozgrywkach Miedziowi wzięli rewanż na kielczanach w sezonie 2005/06, eliminując ich w półfinałowym dwumeczu. Zagłębie pod wodzą Franciszka Smudy, z Łukaszem Piszczkiem, Maciejem Iwańskim, Wojciechem Łobodzińskim, Manuelem Arboledą w finałach uległo jednak Wiśle Płock… Do dziś w gablocie w Lubinie brakuje właśnie tego trofeum.

Ależ nam dziś zaimponowała Korona. Nie zrozumcie nas źle, wygranie 1:0 na stadionie Zagłębia Lubin to nie żaden wyczyn godny wejścia na K2 zimą w sandałach, ale jeśli popatrzymy na wszystkie okoliczności, w jakich do tego rezultatu doszło… no, no, czapki z głów. Korona wyszła dziś bowiem z konieczności w eksperymentalnym systemie, tym samym, w którym wyszła w Zabrzu, gdzie jej zawodnicy w tyłach rozumieli się tak dobrze, że co rusz podawali do rywali. Co więcej: zabrakło jej dwóch najważniejszych ogniw zespołu w środku pola – Możdżenia i Żubrowskiego – a ich miejsce zajęli środkowy obrońca (Kovačević), który jeszcze w pierwszej części gry jak na złość doznał urazu i ofensywny pomocnik (Cvijanović). Reżyserować grę miał Cebula. Na szpicy straszyła dwójka napadziorów, która w lidze zdążyła dorobić się łącznie całych dwóch bramek. O tym jakim potencjałem dysponowała dziś Korona niech świadczy fakt, że na Dolny Śląsk pojechała w… szesnastu chłopa.