Największym pozytywem potyczki rozgrywanej w Rumunii był fakt, że mimo faktu, iż gra była daleka od ideału, udało się zgarnąć trzy punkty. Biało-czerwone grały wolno, przewidywalnie, niedokładnie, ułatwiając w ten sposób zadanie gospodyniom starcia, które przez większą część potyczki skupiały się na obronie dostępu do własnej bramki. Pozytywem było też kilka prób Nadii Krezyman. To właśnie ona odważnie wbiegła z prawej strony boiska w pole karne, radząc sobie z dwoma rywalkami, a następnie zagrywając do Padilli-Bidas, która na sześć minut przed zakończeniem spotkania zdobyła jedyną bramkę.

Tutaj nie ma co mówić o stylu, bo istotny jest cel, który został osiągnięty. (…) Pierwsza połowa spotkania była spektaklem dla najbardziej wytrwałych sympatyków futbolu kobiecego, szczególnie dla tych, którzy lubią taktyczne detale. Dla postronnego kibica nie wydarzyło się niemal nic ciekawego, poza akcją z 30. minuty, kiedy ładnie Natalia Padilla-Bidas wymieniła sobie piłkę z Sylwią Matysik i po dośrodkowaniu tej drugiej Ewa Pajor trafiła w poprzeczkę. Nie da się ukryć, że odbiór tego meczu był kiepski ze względu na temperaturę (oscylującą w okolicach zera na początku gry), a także pustki na trybunach w Bukareszcie. Trzeba więc było pokładów motywacji szukać bardzo głęboko.

Podczas ostatnich konferencji prasowych z udziałem Niny Patalon, dominował wątek rotacji. Nic dziwnego, wielkimi krokami zbliża się Euro 2025, a skoro potrzebujemy, by na turniej było gotowych „23 plus” zawodniczek, jak określiła sama selekcjonerka, trzeba je przetestować. (…) Lutowe zgrupowanie nasza reprezentacja kończy z sześcioma punktami w dorobku i bez straty bramki. A przy tym ze sporym niedosytem i poczuciem, że zabrakło finezji. Wiemy przecież, że tę kadrę stać na to, żeby w dywizji B każda połowa wyglądała tak, jak ta pierwsza z Irlandią Północną. By było nie tylko skutecznie, ale i przyjemnie dla oka. Efektownie na tyle, by ktoś w Szwecji czy Danii spojrzał na nas z małym niepokojem. I myślą: „mimo wszystko nie będzie z nimi łatwo”.