Nie był to najłatwiejszy początek eliminacji mistrzostw Europy do lat 21 oraz igrzysk olimpijskich, ale ostatecznie Polacy ograli młodzieżową reprezentację Malty. Męczyli się jednak przy tym okrutnie i nie może być dla nich usprawiedliwieniem fakt, że był to ich dopiero pierwszy mecz o punkty w tym składzie. Ponadto biało-czerwoni musieli sobie radzić bez trzech ważnych postaci zespołu, bo Paweł Wszołek był kontuzjowany, a Piotr Zieliński oraz Bartosz Bereszyński przebywali na zgrupowaniu seniorskiej reprezentacji Polski i dwa dni wcześniej zagrali w spotkaniu z Liechtensteinem. Młodzieżowa kadra prowadzona przez Marcina Dornę raziła nieskutecznością. Najmłodszy wśród Polaków – Arkadiusz Milik dwa razy trafił w poprzeczkę, a ponadto kapitan Maltańczyków, Zach Muscat, dwukrotnie wybił z linii końcowej piłkę zmierzającą do bramki.
11
M. Żyro
18
K. Przybyłko
6
M. Chrapek
Reprezentacja Polski do lat 21 w przed meczem z Maltą. W górnym rzędzie od lewej: Dominik Furman, Damian Dąbrowski, Rafał Janicki, Arkadiusz Milik, Marcin Kamiński, Jakub Szumski. W dolnym rzędzie od lewej: Mateusz Lewandowski, Adam Pazio, Bartłomiej Pawłowski, Julien Tadrowski, Rafał Wolski.
Im bliżej końca meczu, tym robiło się coraz bardziej nerwowo. Przewga Polaków rosła, ale nic z niej nie wynikało. Zawodził Rafał Wolski, w końcu opuścił boisko. Niewiele to zmieniło w grze naszych piłkarzy.
O pięć lat się zestarzałem w trakcie dzisiejszego meczu. Bardzo nam zależało, żeby ta drużyna wygrała. Dlaczego? Bo widać w niej potencjał, siłę, to jest drużyna poukładana.
Spotkanie z Maltą w Krakowie było pierwszym meczem o punkty, w którym selekcjonerem reprezentacji Polski do lat 21 był Marcin Dorna. Urodzony w Poznaniu trener objął kadrę kilka miesięcy wcześniej i poprowadził ją w dwóch meczach towarzyskich: wygranym 3:0 z Litwą oraz zwycięskim 4:1 z Łotwą. Objęcie młodzieżówki było dla szkoleniowca promocją po sukcesie, jaki osiągnął rok wcześniej, gdy z kadrą U17 dotarł do półfinału rozgrywanych w Słowenii mistrzostw Europy. Zajęcie trzeciego miejsca (przyznawane jest ono obu przegranym półfinalistom) było największym sukcesem polskiej piłki juniorskiej od 2001 roku, gdy prowadzona przez Michała Globisza reprezentacja U18 zajęła pierwsze miejsce mistrzostw Europy w tej kategorii wiekowej.
Myślę, że każdy z moich zawodników widział i przeżył takie mecze, które miały podobny przebieg do spotkania z Maltą, a mimo to kończyły się wynikiem niekorzystnym. Na szczęście determinacja moich podopiecznych sprawiła, że trzy punkty trafiły na nasze konto.
Jego pojawienie się na boisku było jednym z kluczowych wydarzeń meczu. Mógł napędzać akcje dzięki temu, że miał na boisku więcej miejsca niż Rafał Wolski, któremu rywale poświęcali mnóstwo uwagi. To on dośrodkował na głowę Arkadiusza Milika, gdy napastnik Bayeru Leverkusen trafił w poprzeczkę, a w końcówce spotkania ustalił wynik na 2:0. Rywalizacja z Maltą była dla Chrapka ostatnim akcentem udanego sezonu, pierwszego, w którym stał się ważną postacią Wisły Kraków. Wychowanek Białej Gwiazdy rok później trafił do Calcio Catania, które właśnie spadło z Serie A i miało walczyć o powrót do elity. Sycylijczycy tymczasem rywalizowali o utrzymanie, a na dodatek robili to kupując mecze, za co zostali karnie przesunięci na ostatnią pozycję w tabeli. Chrapek wrócił więc do Polski i najpierw występował w Lechii Gdańsk, następnie w Śląsku Wrocław, aż trafił do Piasta Gliwice, gdzie stał się jednym z liderów drużyny. Prywatnie jest wielkim miłośnikiem tańca, w rozmowie z „Przeglądem Sportowym” opowiadał nawet o balecie, w którym występował w dzieciństwie.
Urodzony na Malcie w miejscowości o dźwięcznej nazwie Marsaxlokk, ale wyróżniał się bardziej nazwiskiem niż postawą na boisku. Jako piłkarz nigdy nie wybił się ponad przeciętność, choć trzeba mu oddać, że stał się jedną z legend klubu Hibernians Paola, w którym gra całą seniorską karierę, a w 2017 został wybrany najlepszym piłkarzem Malty. Kiedy na stadionie Cracovii wystąpił w reprezentacji młodzieżowej, był już po debiucie w seniorskiej kadrze. Regularnie w pierwszym zespole narodowym zaczął występować jednak w 2014 roku. Nietypowe, jak na Maltańczyka, imię i nazwisko zawdzięcza ojcu, który jest Duńczykiem. Mając 15 lat Kristensen wyjechał do Danii, by grać tam w piłkę. – To był dla mnie dobry okres, wiele się nauczyłem, ale prawdopodobnie za wcześnie tam trafiłem. Z tego powodu po dwóch latach wróciłem do Malty – wspominał w rozmowie z duńskim tygodnikiem „Tipsbladet”.
► 55. mecz reprezentacji U21 w igrzyskach olimpijskich (eliminacje + finały)
► 70. mecz reprezentacji w eliminacjach ME U21 na własnym boisku
► 83. mecz reprezentacji w eliminacjach olimpijskich
► 111. mecz reprezentacji w igrzyskach olimpijskich (eliminacje + finały)
► 138. mecz reprezentacji w eliminacjach ME U21
► 146. mecz reprezentacji w ME U21 (eliminacje + finały)
► Siódmy kolejny mecz reprezentacji U21 w eliminacjach olimpijskich na własnym boisku bez remisu (wyśrubowany rekord)
► 10. wygrana reprezentacji w eliminacjach olimpijskich w rozmiarze 2:0
► 10. wygrana reprezentacji w eliminacjach olimpijskich na własnym boisku różnicą 2 bramek
► 10. wygrana reprezentacji U21 w igrzyskach olimpijskich (eliminacje + finały) różnicą 2 bramek
► 10. wygrana reprezentacji w eliminacjach ME U21 na własnym boisku w rozmiarze 2:0
► 12. kolejny mecz bez remisu reprezentacji w eliminacjach olimpijskich, w których zagrała drużyna U-21 (wyśrubowany rekord)
► 20. mecz reprezentacji U21 w igrzyskach olimpijskich (eliminacje + finały) bez straconej bramki
► 20. mecz reprezentacji w eliminacjach olimpijskich na własnym boisku bez straconej bramki
► 20. mecz reprezentacji w ME U21 (eliminacje + finały) na własnym boisku ze strzelonymi dokładnie 2 bramkami
► 25. mecz reprezentacji U21 w eliminacjach olimpijskich na własnym boisku
► 30. mecz reprezentacji w ME U21 (eliminacje + finały) na własnym boisku bez straconej bramki
► 60. mecz reprezentacji w ME U21 (eliminacje + finały) na własnym boisku bez remisu
► 11. wygrana reprezentacji w eliminacjach ME U21 w rozmiarze 2:0
► 22. mecz reprezentacji U21 w igrzyskach olimpijskich (eliminacje + finały) ze strzelonymi dokładnie 2 bramkami
► 22. mecz reprezentacji w eliminacjach olimpijskich ze strzelonymi dokładnie 2 bramkami
► 33. mecz reprezentacji w eliminacjach olimpijskich bez straconej bramki
► 44. mecz reprezentacji w eliminacjach ME U21 bez straconej bramki
► 88. mecz reprezentacji w igrzyskach olimpijskich (eliminacje + finały) ze strzeloną minimum 1 bramką
► Pierwszy gol był bramką nr 90 strzeloną przez reprezentację w eliminacjach olimpijskich na własnym boisku
► 111. mecz reprezentacji w eliminacjach ME U21 bez remisu
► Drugi gol był bramką nr 250 strzeloną przez reprezentację w ME U21 (eliminacje + finały)