Zabrzanie zmusili Anglików do zarzucenia pasywnej gry. W 68. minucie kapitan zabrskiej jedenastki Stanisław Oślizło pięknym strzałem z półobrotu poprawił na 2:1 niekorzystny wynik dla Górnika. Mocniej zaczęły nam bić serca. Zatem nie wszystko jeszcze stracone! Może powtórzy się 2:2 z Chorzowa i nastąpi jeszcze jedna dogrywka? Rozpoczął się dramatyczny wyścig zabrzan z czasem. Anglicy to widzą, czują, w każdy możliwy sposób starają się bronić wielkiej premii, która w przypadku popełnienia błędu przez Booka, Pardoe lub Corrigana mogłaby im wymknąć się z kieszeni. Wolą więc nie ryzykować. Celowo grają na zwłokę. Z typową angielską flegmą raz po raz podają piłkę do własnego bramkarza. Widownia na Praterze gwiżdże, Austriacy silniej teraz dopingują Polaków. Oni bowiem ratują środowe widowisko, oni walczą do końca. Wyspiarze nie liczą się z negatywną opinią widowni. Konsekwentnie do ostatnich minut realizują swój plan obrony wyniku 2:1 i... zdobycia Pucharu Zdobywców Pucharów. Najambitniejsze szarże Polaków nie są teraz w stanie rozbić szczelnego muru angielskich obrońców. Mecz kończy się pomyślnie dla piłkarzy Manchesteru City. Kapitan Anglików Book promieniuje ze szczęścia. Jego drużyna górą. My też przyłączamy się do gratulacji i oczyma wyobraźni widzimy już następny finał PZP lub PE. Może wtedy ambitny Górnik dopnie swego?

Na godzinę przed rozpoczęciem meczu zaczęli schodzić się kibice angielscy. Przyjechało ich około 3000. Można ich było poznać z daleka, mieli biało-niebieskie szaliki i fantazyjne czapeczki. Niektórzy byli w cylindrach oklejonych kolorowymi zdjęciami piłkarzy Manchester City. Na piersiach kotyliony z napisem Man-City. Początkowo Anglicy zachowywali się bardzo spokojnie. Swój temperament ujawnili dopiero z chwilą, gdy przed stadion zajechał autokar z ich ulubieńcami. Zaczęli chóralny śpiew. Wkrótce śpiew ten połączony był z tańcami. Naszych kibiców maleńka garstka. Kilkudziesięciu przyjechało ze Stuttgartu. Ale była to kropla w morzu.

W oryginalny sposób zamanifestowali swoje zainteresowanie wiedeńskim spotkaniem studenci Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej, zamieszkujący akademik przy ulicy Grójeckiej. Na długo przed transmisją telewizyjną pojawiły się na jego murach i oknach liczne kolorowe transparenty, wyrażające wiarę w sukces polskiej drużyny. Przykuły one uwagę setek przechodniów do tego stopnia, że musieli się oni potem bardzo spieszyć... by zdążyć na początek meczu. Nie wszystkie ze względu na zbyt śmiałe treści nadają się do przytoczenia, ale zapowiadały one powodzenie naszych piłkarzy: „Pokonaliśmy Herrerę, zwyciężymy z Manchesterem!”, „Wstawaj z grobu królu Janie, Anglik w Wiedniu dziś dostanie!”, „Gdy Lubański gola strzeli, cały Bratniak się weseli”. Nie udało się tym razem Lubańskiemu uszczęśliwić mieszkańców Bratniaka, którzy jednak święcie wierzą, iż nie była to ostatnia uczta z udziałem polskich piłkarzy...