„Tę pszczółkę, którą tu widzicie, zowią Mają” – śpiewał przed laty nieodżałowanej pamięci Zbigniew Wodecki w utworze do popularnej bajki dla dzieci. Co może ona mieć wspólnego z piłkarzem Radosławem Majewskim? Otóż 9-krotnego reprezentanta Polski koledzy z boiska określali przydomkiem „Maja”, a on sam był niezwykle pracowitym zawodnikiem, podobnie jak bajkowa pszczółka. Grał w kilku czołowych klubach ekstraklasy, dobre wspomnienia pozostawił po sobie w Anglii (Nottingham Forrest). I choć kariery piłkarskiej jeszcze nie zakończył, to tę reprezentacyjną już dawno ma za sobą.
Do najważniejszej drużyny w kraju został powołany jeszcze jako gracz Groclinu Dyskobolii Grodzisk Wlkp., za czasów selekcjonerskiej kadencji Leo Beenhakkera. Reprezentacja Polski kończyła wówczas piłkarski rok na zgrupowaniu w Turcji. Zespół złożony był z zawodników występujących na co dzień w polskiej ekstraklasie. Szansę debiutu w koszulce z orzełkiem Majewski otrzymał w dniu 21. urodzin – 15 grudnia 2007 roku. Towarzyskie spotkanie z Bośnią i Hercegowiną (1:0) rozegrano na stadionie World of Wonders Futbol Sahalarımız w Kundu. Skromne zwycięstwo zapewnił biało-czerwonym Michał Goliński. „Maja” wszedł na plac gry w 69. minucie. Obok niego na boisku mogliśmy zobaczyć jeszcze m.in. Mariusza Pawełka, Adama Kokoszkę, Piotra Kuklisa czy Tomasza Zahorskiego.
Reprezentacyjnej kariery jednak nie zrobił, choć na pewno miał na nią papiery. 9 meczów to jak na piłkarza tej klasy zdecydowanie za mało. Co ciekawe, ani razu nie rozegrał on całego spotkania w drużynie narodowej. Ze wspomnianej dziewiątki tylko jedno starcie toczyło się o stawkę. Właśnie to, które okazało się potem ostatnim dla zawodnika reprezentującego wtedy barwy Nottingham Forrest. 22 marca 2013 roku „Maja” wybiegł na murawę od początku meczu z Ukrainą (1:3) w eliminacjach mistrzostw świata 2014, które rozegrano na Stadionie Narodowym w Warszawie. W składzie drużyny Waldemara Fornalika na tę potyczkę znaleźli się m.in. Artur Boruc, Łukasz Piszczek, Daniel Łukasik i Robert Lewandowski. Warto w tym miejscu wspomnieć, że Majewski jako reprezentant Polski przegrał dwa spotkania – oba z Ukrainą (0:1 – w sierpniu 2008 roku, po którym z powodów dyscyplinarnych został zawieszony w prawach reprezentanta wraz z dwójką kolegów).
Kariera piłkarska nie trwa wiecznie, dlatego Majewski zaczął już wcześniej myśleć o tym, co będzie robił po jej zakończeniu. W 2021 roku otworzył wraz z małżonką restaurację w rodzinnym Pruszkowie. Ten pomysł zrodził się w jego głowie jeszcze w czasach gry w angielskiej Championship.
Mam zerowe doświadczenie restauratorskie, zajmuję się organizowaniem eventów. A pomysł pojawił się w 2011-2012 roku, kiedy jeszcze grałem w Anglii. Tam narzekaliśmy na jedzenie i pomyśleliśmy z żoną, że fajnie byłoby mieć coś swojego. Chodziło też o to, żeby mieć takie łagodne przejście z kariery piłkarskiej na emeryturę.
To nie jedyne zajęcie popularnego „Mai”. Podczas mistrzostw świata w Katarze pełnił rolę telewizyjnego eksperta. Wykorzystał w ten sposób przerwę w rozgrywkach ligowych. W 2020 roku Majewski został zawodnikiem Wieczystej Kraków, klubu występującego wówczas w okręgówce. W ciągu 2 lat zespół ten awansował do 3. ligi, co było udziałem m.in. byłego reprezentanta Polski. Z Wieczystą „Maja” rozstał się z końcem czerwca 2023 r. Byłemu reprezentantowi Polski coraz częściej dokuczały kontuzje. O zakończeniu gry w krakowskim klubie przesądziło zerwanie więzadeł krzyżowych. Ale Majewski nie zawiesił butów na kołku. Przed rundą wiosenną sezonu 2023/24 wrócił do Znicza Pruszków, czyli do klubu z rodzinnego miasta, w którym zaczynał piłkarską karierę.
► Puchar Polski z Groclinem Dyskobolią Grodzisk Wlkp. (2007)
► Puchar Ekstraklasy z Groclinem Dyskobolią Grodzisk Wlkp. (2007, 2008)
► Superpuchar Polski z Lechem Poznań (2016)
► Odkrycie Roku tygodnika „Piłka Nożna” (2007)
