Istnieją tylko dwa sposoby na życie – mawiał mieszkający i pracujący w Szwajcarii, Albert Einstein: żyć tak, jakby nic nie było cudem lub cudem było wszystko. Czekaliśmy długo, trochę jak Sławosz Uznański-Wiśniewski (astronauta Europejskiej Agencji Kosmicznej, drugi w historii Polak w kosmosie – przyp. red.), ale wreszcie sięgamy gwiazd. Reprezentacja Polski debiutuje w dużej piłkarskiej imprezie. Ma trudnego rywala, jednego z faworytów – Niemki, ośmiokrotne mistrzynie Europy. Ale ma też świadomość własnej wartości, umiejętności i celu, który przed sobą postawiła. Einsteinowskie E=mc² zakłada, że masa może być zamieniona na energię. Drogie panie, zamieńcie masę dobrych życzeń i wsparcia płynących z Polski na energię. I pokażcie, jak mówi Ewa Pajor, najlepszą możliwą wersję siebie.

Wielki bal to wielki taniec. Przy trudniejszych figurach niestety już nie dały rady. Piłkarska reprezentacja Polski kobiet przegrała w szwajcarskim Sankt Gallen z Niemkami 0:2 w pierwszym w historii meczu na mistrzostwach Europy. Kilka lat temu to wszystko wydawało się wręcz nierealne i pozostawało w sferze marzeń. Czekały na ten moment od urodzenia lub najpóźniej odkąd zaczęły grać w piłkę. A już na pewno od 3 grudnia, kiedy to na przekór wszystkiemu i wszystkim w Wiedniu wyszarpały sobie prawo gry na europejskim czempionacie.

To był historyczny wieczór dla naszej żeńskiej piłki. Polki nigdy wcześniej nie grały w wielkim turnieju. Tremy wcale jednak nie miały, choć ich rywalkami była najbardziej utytułowana drużyna Europy. Niemki to ośmiokrotne mistrzynie kontynentu i jedne z głównych kandydatek do trofeum. Przed trzema laty przegrały w finale z Anglią na Wembley, a mecz oglądało prawie 90 tys. kibiców. W Sankt Gallen takiej widowni nie było, bo stadion nie pomieściłby tylu ludzi, ale trybuny nie świeciły pustkami. Wręcz przeciwnie, UEFA już kilka dni temu chwaliła się rekordową sprzedażą biletów, rozeszło się ponad 600 tys. wejściówek.