Puchar Polski to teraz priorytet Lecha, bardzo ważny front w walce o europejskie puchary w nowym sezonie, zagrożone przez fatalną postawę w lidze. Trener Urban musiał uwzględnić to, że poznaniacy znów znaleźli się pod ścianą. A jednak, zgodnie z wprowadzonymi zasadami rotacji, nie wahał się, by posadzić na ławce Szymona Pawłowskiego, Karola Linettego czy Kaspra Hämäläinena. Wystawił za to chociażby Darko Jevticia, który szuka dawnej formy sprzed kontuzji. Szuka na razie bezskutecznie. W meczu w Lubinie popełnił wiele strat, przez co często się irytował. Starał się, widać było, że mu zależy, ale wciąż nie wychodzi. Zmieniony został jednak przez Szymona Pawłowskiego dopiero po godzinie gry.

Lech przez długi czas po prostu nie istniał w ofensywie. W 26. minucie ładnie przyśpieszył Holman, ale Thomalla po jego podaniu uderzył obok bramki. Chwilę później Niemiec ponownie był bliski szczęścia, golkiper gospodarzy wybił jednak futbolówkę z linii bramkowej. Doskonałą okazję zmarnował Formella, który nie był w stanie opanować piłki na 5. metrze, a także Darko Jevtić – Szwajcar z 7. metra przelobował bramkę Miedziowych. Goście nie wykorzystali okresu przewagi. Ostatnim wartym uwagi akcentem pierwszej połowy było uderzenie Krzysztofa Janusa – posłana przez niego z rzutu wolnego piłka minimalnie minęła słupek bramki Buricia.

Nic nie wskazywało na to, by w Lubinie miały paść bramki, a jednak do tego doszło. W 81. minucie Lech przeprowadził długą akcję. Było trochę szczęścia, jak choćby przy próbie strzału Formelli, z której wyszło rozciągnięcie gry, był spokój przy rozegraniu Kamińskiego i kunszt techniczny Trałki, który świetnie obrócił się z piłką, a wszystko wykończył technicznym uderzeniem Paulus Arajuuri, dając Lechowi handicap przed meczem rewanżowym.