„Jak będziecie grali?” – spytałem przed meczem Jacka Machcińskiego. „Tak samo jak w Manchesterze” – odpowiedział. „Boniek nie jest zdrów i będzie musiał grać nieco cofnięty. Mam nadzieję, że może przed własną publicznością lepiej spisze się Rozborski. Wprawdzie bezbramkowy remis nas urządza, ale nie zamierzamy murować własnej bramki. Przeciwnicy muszą strzelić bramkę, jeśli chcą myśleć o awansie. Pójdą do przodu i pewnie się odsłonią, a wówczas my będziemy kontratakować”. Przewidywania trenera sprawdziły się: Wyspiarze atakowali od pierwszej minuty, Widzew również i przez to pierwsza połowa musiała się podobać czterdziestotysięcznej widowni. Mimo że nie padła żadna bramka, poziom spotkania był wysoki.

Niebezpieczne chwile przeżywali łodzianie w 10. minucie. Grębosz sfaulował Jordana na linii pola karnego, a wolny Grimesa Młynarczyk broni z najwyższym trudem. W 25. minucie oglądamy pokazową akcję widzewskiej dwójki Boniek – Smolarek. Ten ostatni był w dogodnej pozycji, ale atakowany nie zdołał już celnie strzelić. Pięć minut potem Widzew wyprowadził kontrę, w której udział wzięło pięciu zawodników. Ostatni przy piłce był Tłokiński. Strzelił niezwykle silnie pod poprzeczkę, ale Bailey zdążył wybić ją na róg.

Po przerwie już mniej emocji i poziom także niższy. Widzew, broniąc korzystnego dla siebie bezbramkowego rezultatu, cofnął się do obrony. Łodzianie nie potrafili w należyty sposób wyprowadzić piłki, tudzież rozegrać jej w środku boiska, czym zapewne wybiliby z uderzenia Anglików. Obrońcy gospodarzy bardzo często wybijali piłkę na oślep, do przodu, gdzie stawała się ona łupem doskonale grających w obronie piłkarzy Manchesteru.