Przed przeszło pięciu laty w drugiej rundzie Pucharu Europy w pierwszym meczu Legia pokonała Saint-Étienne 2:1. W opinii obozu francuskiego, jak i w odczuciu większości naszych znawców, stała przed bardzo trudnym zadaniem uzyskania choćby remisu na trudnym terenie... Jak się skończyło, wiemy dobrze. Legia jako jedyny dotąd polski zespół zakwalifikowała się do półfinału tej najbardziej liczącej się imprezy klubowej. Mimo woli nasuwają się analogie i porównania. Pierwsza najważniejsza – czekamy na to, że Ruch w ciągu dwóch tygodni dzielących go od rewanżu poprawi grę w obronie i nawiąże do najlepszych swoich tradycji. Następna refleksja (....) Przed pięciu laty goście raczej nadawali ton grze i na kilkanaście minut przed końcem prowadzili 1:0. Dopiero znakomity finisz Legii przyniósł jej zwycięstwo. Teraz rzecz miała się zupełnie odwrotnie. Ruchowi zabrakło sił w ostatnich 30 minutach. Kto wie, czy nie dało o sobie znać 30 tysięcy kilometrów spędzonych w podróżach w samolotach zamiast treningu na boiskach.

Mecz był ładnym widowiskiem, prowadzonym czysto i fair, przy czym zdecydowanie lepsza była pierwsza połowa, kiedy to niebiescy umieli dyktować swoje warunki i narzucić rywalowi styl, który im odpowiadał. Ruch koniec końców nie wykorzystał wielkiej szansy, chociaż grał ambitnie i walczył do końca zadziornie i z pasją. Ale przecież nic nie jest jeszcze przesądzone. Szczęście, które tutaj odwróciło się od chorzowian – w rewanżu może okazać się ich sprzymierzeńcem. Wierzymy, iż mimo nie najlepszego startu Ruch zdoła zapewnić sobie awans do najlepszej czwórki Europy.

Ruch zaprezentował jedynie momentami grę godną mistrza i zespołu zdecydowanie przewodzącego stawce ligowej. O ile nie można mieć pretensji do takich zawodników, jak Bula, Maszczyk, Czaja czy Wyrobek, o tyle pozostali chorzowscy piłkarze (zwłaszcza obrońcy) popełnili wiele szkolnych błędów. Napastnicy zmarnowali szereg bardzo dogodnych sytuacji podbramkowych.

Gdy wynik na samym początku drugiej połowy brzmiał 3:0, awans do następnej rundy wydawał się już pewny. Ale właśnie wtedy zaczęło dawać znać o sobie nieszczęsne południowoamerykańskie tournée. Pierwszy nie wytrzymał – trzeba przyznać bardzo ostrego – tempa meczu kapitan chorzowian i najlepszy do tej chwili zawodnik na murawie Zygmunt Maszczyk. Fakt ten od razu wpłynął na przebieg spotkania, a że inni piłkarze niebieskich również zaczęli tracić błyskawicznie siły, Francuzi uzyskiwali coraz większą przewagę i sytuacja stała się dramatyczna.