Źle się zaczęło i źle się skończyło. Franciszek Smuda został selekcjonerem w „atmosferze wzajemnego zrozumienia”. Był zdecydowanym faworytem dziennikarzy i kibiców. Za „Franzem” przemawiały poważne sukcesy w piłce klubowej, poparte charyzmą, doświadczeniem i warsztatem. Smuda miał także wyjątkowy komfort pracy. Żaden z jego poprzedników ani następców nie miał tyle czasu (dwa i pół roku) na przygotowanie drużyny do najważniejszego turnieju. Manewry przed Euro 2012 rozpoczęły się jednak od falstartu. Na kiepsko przygotowanym boisku przeciętni Rumuni obnażyli wszystkie braki równie słabych jak murawa Polaków. Smuda został trzecim selekcjonerem po Ryszardzie Kuleszy (1978) i Antonim Piechniczku (1981), który rozpoczął pracę od porażki w towarzyskim starciu z Rumunią. W żadnym z tych spotkań nasza drużyna nie strzeliła gola.