Sinusoida – tak najkrócej można było scharakteryzować formę reprezentacji Polski do lat 21 w eliminacjach mistrzostw Europy 2002. Podopieczni Lesława Ćmikiewicza rozpoczęli od remisu na Ukrainie i klęski u siebie z Białorusią, żeby później odnieść dwa kolejne zwycięstwa. Kiedy wydawało się, że biało-czerwoni złapali właściwy rytm, przyszedł niespodziewany remis w Ostrołęce z Ormianami. Później Polacy przywieźli trzy punkty z Wali, żeby już z Armenii wrócić na tarczy. Tym samym przed spotkaniem z Norwegią można było mieć nadzieję, że los znów uśmiechnie się do naszych piłkarzy. I tak też się stało, bo w Czechowicach-Dziedzicach gospodarze rozegrali najlepsze spotkanie w walce o bilety na Euro. Pewna wygrana z liderem grupy znacznie wpłynęła na morale Polaków, którzy w tych eliminacjach nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa.

MECZ JEDNEGO BOHATERA

Jeśli spotkanie kończy się wynikiem 3:0, a na listę strzelców wpisuje się tylko jeden zawodnik, ze wskazaniem bohatera nie ma najmniejszych trudności. Faktycznie Rasiakowi tego dnia praktycznie wszystko wychodziło. Już do przerwy zdobył dwie bramki, a wynik ustalił po zmianie stron strzałem z rzutu karnego. Zdecydowanie w cieniu snajpera Groclinu Dyskobolii był tym razem George. Napastnik Rosenborga, który w 17 wcześniejszych występach w kadrze do lat 21 dziewięciokrotnie trafił do siatki, w Norwegii uznawany był za talent na miarę Johna Carew’a. Podczas meczu w Czechowicach-Dziedzicach swoim zwolennikom, nie dostarczył jednak zbyt wielu argumentów na poparcie tej tezy.