Słynne powiedzenie – do trzech razy sztuka – idealnie sprawdziło się w tym meczu. Prawie 16 lat wcześniej Polska mierzyła się z tym rywalem po raz pierwszy. Na MŚ w 2002 roku to biało-czerwoni uznawani byli za faworyta. Jednak przegrali zasłużenie 0:2. Szansa na rewanż nadarzyła się po ponad 9 latach w Seulu. Ale i wówczas wygrać się nie udało. Towarzyskie spotkanie zakończyło się remisem. W końcu nadszedł ten trzeci raz. A wszystko działo się w obecności blisko 54 tysięcy widzów na Stadionie Śląskim w Chorzowie, na którym rozegrano pierwszy mecz reprezentacji Polski seniorów po trwającej prawie 8,5 roku przebudowie. Niesieni dopingiem gospodarze przełamali strzelecką niemoc (ostatnie bramki zdobyli w październiku 2017 roku w wygranym 4:2 starciu z Czarnogórą w el. MŚ) i ograli Koreańczyków 3:2.

ZATARASOWANY ŚRODEK POLA

Suche liczby mogą sugerować, że debiut Tarasa Romanczuka w reprezentacji Polski wypadł blado. Łatwo się jednak oszukać. Gracz Jagiellonii Białystok wyszedł w pierwszym składzie i grał przez godzinę. Miał sporo swobody, potrafił dobrze się ustawić oraz wprowadzał dużo spokoju w środku boiska. Jedyne, czego zabrakło, to kreatywności z przodu. Sam zawodnik był zachwycony możliwością debiutu na Stadionie Śląskim. Kolejnej szansy jednak nie dostał od Adama Nawałki. Na mundial również nie pojechał. W przeciwieństwie do Son Heung-mina. Bez niego raczej trudno byłoby sobie wyobrazić reprezentację Korei Południowej. Napastnik Tottenhamu to kluczowy piłkarz tej drużyny i jej największa gwiazda. W spotkaniu w Chorzowie miał kilka okazji do strzelenia gola, ale żadnej nie zamienił na bramkę. Zaliczył natomiast asystę przy trafieniu Lee Chang-mina. Miał również udział przy wyrównującym golu Hwang Hee-chana.

Autor: Adrian Woźniak

Na ten dzień – 27 marca 2018 roku – czekano od dawna. Po trwającej blisko 8,5 roku modernizacji na Stadionie Śląskim znów rozbłysły jupitery. W słynnym Kotle Czarownic ponownie dało się poczuć atmosferę piłkarskiego święta. Reprezentacja Polski, przygotowująca się do mundialu w Rosji, zagrała z Koreą Południową.

Gdy ostatni raz biało-czerwoni gościli na śląskim gigancie, wyglądał on zupełnie inaczej. 14 października 2009 roku nasz zespół grał tu ze Słowacją. I chyba nikt nie chciałby wracać pamięcią do tego spotkania. Atmosfera panująca wówczas wokół kadry była fatalna. Nasza drużyna przegrała z kretesem eliminacje MŚ 2010. Prezes PZPN Grzegorz Lato zwolnił Leo Beenhakkera po wyjazdowej porażce ze Słowenią (0:3). Kwalifikacje do mundialu w RPA kończył w roli tymczasowego selekcjonera Stefan Majewski. Przy intensywnie padającym śniegu i pustawych trybunach, na których pojawiła się tylko garstka kibiców, Polacy kończyli zmagania o afrykański turniej. Rozbity wewnętrznie zespół przegrał ze Słowakami 0:1 po samobójczym golu Seweryna Gancarczyka.

Na długie lata tak właśnie został zapamiętany Stadion Śląski. O obiekcie, na którym nasza reprezentacja święciła niegdyś triumfy i rozgrywała wielkie mecze, wszyscy zapomnieli. Piłkarze również nie chcieli już tam występować. Rozpoczęła się mozolna modernizacja, która zakończyła się dopiero w 2017 roku. Stadion przeszedł gruntowny remont. Wybudowane zostało dodatkowe piętro trybun (pojemność obiektu wynosi teraz blisko 55 tysięcy), powstały zadaszenie oraz bieżnia lekkoatletyczna (zamiast toru żużlowego).

Kocioł Czarownic zmartwychwstał dla pierwszej reprezentacji 27 marca 2018 roku (w październiku 2017 roku w obecności blisko 30 tysięcy ludzi zagrała na nim kadra do lat 19 i wygrała 3:0 z Białorusią w el. ME). Po oficjalnym treningu na murawie Śląskiego selekcjoner Adam Nawałka przyznał: „Serce rosło, gdy po raz pierwszy przekroczyłem progi tego stadionu. Na myśl przychodzą dawne wspomnienia i lata”. I one znów odżyły. Na mecz z Koreą Południową przyszły prawie 54 tysiące widzów. Fani stworzyli nieprawdopodobną atmosferę, która poniosła Orły Nawałki do zwycięstwa 3:2. Magia obiektu znów zadziałała. Jak zgodnie przyznawali po meczu selekcjoner Nawałka i prezes PZPN Zbigniew Boniek – Stadion Śląski zdał egzamin, a jego duch cały czas funkcjonuje.