POL
vs
Polska
POL
0 : 2
(0 : 2)
Christian Coste37'
Jean-François Jodar39'
Georges Bereta54'
Skrót meczu (bez komentarza)
1. połowa (bez komentarza)
2. połowa (niekompletna, bez komentarza)
Strzał R. Gadochy, J. Bertrand-Demanes broni
Bomba C. Coste, J. Tomaszewski broni
Bomba A. Giresse'a, J. Tomaszewski broni
0:1 Gol C. Coste, asysta H. Michela
0:2 Gol J. Jodara, asysta C. Coste
Strzał G. Laty głową w poprzeczkę
Strzał M. Kusty, J. Bertrand-Demanes broni
Strzał H. Michela, J. Tomaszewski broni
Polska - Francja 0:2, 07.09.1974
Taki maraton mógł piłkarzy przyprawić o zawał serca. Na początku września 1974 roku biało-czerwoni w ciągu tygodnia rozegrali trzy mecze: jeden o punkty i dwa towarzyskie. Z Finami na wyjeździe (2:1) trzeba było się zmierzyć, bo walka szła o awans do finałów Euro, ale już spotkania z NRD w Warszawie i z Francją we Wrocławiu to efekt nacisków władz państwowych, które chciały z ludem pracującym miast i wsi świętować wspaniały sukces na mundialu. Dwa miesiące wcześniej drużyna Kazimierza Górskiego sensacyjnie sięgnęła po trzecie miejsce na świecie. Bohaterowie byli jednak zmęczeni. Z Niemcami wschodnimi przegrali 1:3, a Francuzom nie zdołali strzelić nawet jednej bramki.
Mecze międzypaństwowe
22.01.1939
Francja
FRA
4 : 0
POL
Polska
Mecze międzypaństwowe
28.09.1960
Polska
POL
2 : 2
FRA
Francja
Mecze międzypaństwowe
11.04.1962
Francja
FRA
1 : 3
POL
Polska
Eliminacje mistrzostw Europy 1968
22.10.1966
Francja
FRA
2 : 1
POL
Polska
Eliminacje mistrzostw Europy 1968
17.09.1967
Polska
POL
1 : 4
FRA
Francja
Polska
ZPZZP
Mistrzostwa świata 1974
30.06.1974
POL
2 : 1
YUG
Mistrzostwa świata 1974
30.06.1974
Mistrzostwa świata 1974
3.07.1974
FRG
1 : 0
POL
Mistrzostwa świata 1974
3.07.1974
Mistrzostwa świata 1974
6.07.1974
POL
1 : 0
BRA
Mistrzostwa świata 1974
6.07.1974
Eliminacje mistrzostw Europy 1976
1.09.1974
FIN
1 : 2
POL
Eliminacje mistrzostw Europy 1976
1.09.1974
Mecze międzypaństwowe
4.09.1974
POL
1 : 3
GDR
Mecze międzypaństwowe
4.09.1974
Francja
PZZRP
Mecze międzypaństwowe
13.10.1973
FRG
2 : 1
FRA
Mecze międzypaństwowe
13.10.1973
Mecze międzypaństwowe
21.11.1973
FRA
3 : 0
DEN
Mecze międzypaństwowe
21.11.1973
Mecze międzypaństwowe
23.03.1974
FRA
1 : 0
ROU
Mecze międzypaństwowe
23.03.1974
Mecze międzypaństwowe
27.04.1974
TCH
3 : 3
FRA
Mecze międzypaństwowe
27.04.1974
Mecze międzypaństwowe
18.05.1974
FRA
0 : 1
ARG
Mecze międzypaństwowe
18.05.1974
Relacja ze spotkania
Relacja ze spotkania
Zobacz składy drużyn:
Polska
Francja
Polska
Francja
Pierwszy gwizdek! Zaczynamy spotkanie!
GOOOL! Christian Coste!
GOOOL! Jean-François Jodar!
Sędzia kończy pierwszą połowę. Do przerwy wynik 0:2.
Sędzia rozpoczyna drugą połowę.
Zmiana Polska.
Żółta kartka! Georges Bereta!
Zmiana Francja.
Zmiana Polska.
Zmiana Francja.
Sędzia kończy mecz. Spotkanie zakończyło się wynikiem 0:2.
0
2
Sędzia: Erik Fredriksson
1
JanTomaszewski
4
PiotrDrzewiecki
5
MirosławBulzacki
3
HenrykWieczorek
2
AntoniSzymanowski
6
JózefKopicera
9
KazimierzDeyna
8
LesławĆmikiewicz
11
RobertGadocha
10
ZdzisławKapka
7
GrzegorzLato
12
StanisławSobczyński
13
ZygmuntMaszczyk
14
MarekKusto
Trener: Kazimierz Górski
1
J. Tomaszewski
4
P. Drzewiecki
5
M. Bulzacki
3
H. Wieczorek
2
A. Szymanowski
6
J. Kopicera
9
K. Deyna
8
L. Ćmikiewicz
11
R. Gadocha
10
Z. Kapka
7
G. Lato
Pierwszy gwizdek! Zaczynamy spotkanie!
Trener:
Kazimierz Górski
Sędzia:Erik Fredriksson
12
S. Sobczyński
13
Z. Maszczyk
14
M. Kusto
FOT. EAST NEWS
Mecz z Francją odbył się dwa miesiące po historycznym sukcesie, jakim było zdobycie medalu na mistrzostwach świata 1974. Polscy piłkarze w całym kraju byli witani entuzjastycznie i pomysłowo. Król strzelców dostał od kibiców koronę, a Trener Tysiąclecia – rower, na którym zajął trzecie miejsce na Etapie Górskim z metą w Monachium.
Kubeł zimnej wody na rozpalone głowy. Tak nazwałem porażki z NRD w Warszawie i z Francją we Wrocławiu. Mecz warszawski zakontraktowano bez mojej wiedzy i zgłosiłem nawet oficjalny protest na ręce prezesa PZPN. Na próżno tłumaczyłem, że zespół się całkowicie „rozkleił” i musi potrwać nieco czasu, aby powrócił do jakiej takiej formy. Wyjaśniono mi, że inne względy zadecydowały o jego terminie. Postulowałem wówczas odłożenie przynajmniej spotkania z Francją, które wypadało w... trzy dni później. A kto w ogóle przy zdrowych zmysłach rozgrywa trzy mecze międzypaństwowe w ciągu tygodnia, jeśli nie ma ku temu specjalnych powodów? Jako trener muszę się również czuć odpowiedzialny za ten fatalny zbieg terminów. (...) Jakich by jednak nie szukać usprawiedliwień, nie dało się ukryć faktu, że wielka forma reprezentacji ulotniła się jak kamfora. Nie muszę dodawać, że dwie pod rząd porażki wpłynęły na niekorzystną atmosferę wokół naszej drużyny, niby toczyła się jeszcze kampania fetowania srebrnego medalu, ale zaczynała mieć bardziej żałosny niż radosny wydźwięk.
FORMA JAK KAMFORA
FOT. EAST NEWS
Robert Gadocha był jednym z objawień mistrzostw świata w RFN. Dwa miesiące po turnieju – podobnie jak inni piłkarze z drużyny Kazimierza Górskiego – znacznie obniżył formę. We wrześniowych meczach roku 1974 biało-czerwoni doznali dwóch porażek, wygrali tylko raz.
KULISY SPOTKANIA
Przed meczem z Francuzami kapitan reprezentacji Polski Kazimierz Deyna odebrał Puchar Fair Play, ufundowany przez Międzynarodowe Towarzystwo do Walki z Brutalnością w Sporcie. Trofeum, zadziwiająco podobne do Pucharu Świata FIFA, zostało przyznane biało-czerwonym za dżentelmeńską postawę podczas mundialu w RFN.
K. Deyna odbiera Puchar Fair Play
Po meczu z Francją we Wrocławiu nie było konferencji prasowej. Najzwyczajniej w świecie wziąłem nogi za pas. Chętnie bym się wyniósł tam, gdzie pieprz rośnie. Tak fatalnego samopoczucia dawno nie miałem. Nie zmrużyłem oka przez całą noc, rozmyślając intensywnie nad sytuacją drużyny, która znajdowała się pod moją opieką, i nad swoim własnym położeniem. W uszach dzwoniły mi wciąż słowa jednego z dziennikarzy: „I co pan powie po drugiej porażce poniesionej w tak fatalnym stylu? Przecież to jest cofnięcie się polskiego piłkarstwa na pozycję sprzed igrzysk olimpijskich!”. (...) Najważniejsze, żeby wyciągnąć właściwe wnioski z „feralnego tryptyku”, jak ktoś nazwał wrześniowe mecze biało-czerwonych. Z pobytu we Wrocławiu najmilej zachowałem w pamięci spotkanie z ministrem francuskim Michelem Poniatowskim, który okazał się wytrawnym znawcą futbolu i specjalnie przyjechał z Warszawy, gdzie przebywał z oficjalną wizytą na zaproszenie naszego rządu, aby obserwować występ reprezentacji swojego kraju.
FERALNY TRYPTYK
Piotr
Drzewiecki
Drzewiecki
W reprezentacji od 07.09.1974
Gdyby nie kontuzje, byłby poważnym konkurentem dla Zygmunta Anczoka i Adama Musiała do gry na lewej obronie w drużynie Orłów Górskiego. Debiutu w reprezentacji doczekał się jednak już po mistrzostwach świata 1974, właśnie w meczu z Francją, i ostatecznie wystąpił w niej tylko trzy razy. Piłkarz chorzowskiego Ruchu robił furorę już jako nastolatek. We wrześniu 1969 roku (miał wówczas 19 lat) w meczu o Puchar Miast Targowych doznał urazu, który zaważył na całej jego karierze. „Austriacki napastnik Wiener SC Kaltenbrunner (...) brutalnie zaatakował mnie wyprostowaną nogą, kiedy robiłem wślizg. Dostałem w kolano i od razu wiedziałem, że jest źle; wygięte było pod nienaturalnym kątem” – wspominał w wywiadzie dla „Przeglądu Sportowego”. W kolejnych latach kontuzja się odnawiała i Drzewiecki nie wrócił już do najwyższej formy.
Marius
Trésor
Trésor
W reprezentacji od 04.12.1971
Gdy wybiegał na murawę Stadionu Olimpijskiego, pewnie nie przypuszczał, że osiem lat później znów zmierzy się z biało-czerwonymi – i to w starciu o medal mistrzostw świata. Trésor i Grzegorz Lato to bowiem jedyni uczestnicy spotkania we Wrocławiu, którzy wzięli udział w wygranym przez Polaków 3:2 meczu o trzecie miejsce na España 1982. Urodzony na Gwadelupie piłkarz przybył do Europy, gdy miał 19 lat. Najpierw grał na Korsyce, w Ajaccio, ale sukcesy zaczął osiągać dopiero po przenosinach do Olympique Marsylia, z którym w 1976 roku zdobył Puchar Francji. Mistrzem kraju został u schyłku kariery, w wieku 34 lat, już jako zawodnik Girondins Bordeaux. W 2004 roku Pelé umieścił go na liście stu najlepszych piłkarzy w historii futbolu, przygotowanej na stulecie FIFA.
NA STARYCH SZPALTACH
Z notatnika statystyka
MECZOWY RENTGEN
► Drugi mecz reprezentacji rozegrany 7 września, 5 lat wcześniej wygrana z Holandią w Chorzowie w eliminacjach mistrzostw świata 2:1
► Szósty mecz reprezentacji przeciwko Francji i trzecia z rzędu porażka, bilans: 1-1-4, bramki: 7-15
► 15. porażka reprezentacji w rozmiarze 0:2
JUBILEUSZE I REKORDY
► Jubileuszowy, dziesiąty mecz reprezentacji rozegrany we Wrocławiu na Stadionie Olimpijskim (pierwszy z nich odbył się, gdy Wrocław był niemiecki, a stadion nazywał się Schlesier-Kampfbahn – i był to mecz wyjazdowy)
► Po raz 200. reprezentanta dał ŁKS Łódź – był nim Jan Tomaszewski albo Mirosław Bulzacki, obaj zagrali od początku
► Po raz 570. zagrał w reprezentacji zawodnik występujący na co dzień w Legii Warszawa (Kazimierz Deyna, Robert Gadocha lub Lesław Ćmikiewicz – wszyscy zagrali od początku)
TEN PIERWSZY RAZ…
► Debiut Piotra Drzewieckiego w reprezentacji
► Pierwszy mecz przeciwko Francji rozegrany poza stolicą jednego z krajów
PO OSTATNIM GWIZDKU
► Zagrało 14 zawodników z siedmiu klubów (po trzech z Ruchu Chorzów, Wisły Kraków i Legii Warszawa) – wszystkie polskie
► 20. mecz reprezentacji bez zdobytej bramki na własnym boisku
► 110. występ w reprezentacji zawodnika o imieniu Antoni (Szymanowski)
► Drzewiecki to czwarty w historii zawodnik o imieniu Piotr, który zagrał w reprezentacji
Podziel się artykułem
Ładowanie