Law nie gra. Oto pierwsza sensacja. Uszkodził swe delikatne kolano w sobotnim meczu z Arsenalem i rano nie zdał egzaminu. Ryan, wielkość nieznana, młody Szkot z rezerwy, który grał kilka meczów w pierwszej drużynie, został wyznaczony zamiast Lawa. Publiczność skomponowała na miejscu piosenkę dla niego, by dodać mu otuchy.

W tym meczu nikt nie ma zbyt dużej swobody ruchów. Krycie jest ścisłe, agresywne. Nasz Latocha ma konkretne zadanie – nie pozwolić rozwijać akcji Bestowi! Ale kto właściwie pilnuje Bobby’ego Charltona? Łatwo dochodzi on do podań i bardzo dokładnie przekazuje piłkę swym kolegom. Mało pożyteczni są Olek i Szołtysik. Biegają w jednym tempie, szybsi gospodarze stale ich ubiegają w przejmowaniu piłki. Denerwuje się sprawozdawca telewizyjny Jan Ciszewski: „Panowie, co to jest? Nikt go nie atakuje? Gdzie tu krycie strefą?”. Wprawdzie pomylił „strefę” z kryciem „każdy swego”, ale trochę racji miał. Wydaje się, że Anglików jest więcej na boisku. Stale są przy piłce. A nasi? W tej fazie meczu dwa elementy najbardziej rzucają się w oczy: mniejsza szybkość Polaków i zdecydowanie gorsza u nich dokładność podań!

Mecz był ciekawy, stał na dobrym poziomie, a gospodarze górowali nad zabrzanami szybkością i dokładnością podań. Górnicy walczyli dzielnie przez cały mecz, dążąc do jak najmniejszej porażki, którą udałoby się im zniwelować w rewanżowym meczu 13 bm. w Chorzowie. Oprócz doskonałego Kostki w bramce, w Górniku wyróżniła się cała linia obronna oraz ruchliwy Lubański w ataku.

Szkoda, że nie mamy instytutu Gallupa. Tylko on był w stanie obliczyć, ilu Polaków znajdowało się wczoraj o godzinie 19.40 przy telewizorach. Puste miasta, puste ulice, wyludnione kawiarnie, opustoszałe tramwaje i autobusy. Wszyscy przed małym ekranem, wszyscy wpatrzeni w jedno, przejęci, z wypiekami na twarzy. Telewizja nie sprawiła zawodu. Nie wiadomo, jakimi kanałami wędrował obraz z Old Trafford, ale ważne, że przez kanał La Manche dotarł do nas. I to bez większych przeszkód, mimo angielskiej mgły i trochę niezwykłej pory. Tylko dwa razy pojawiła się plansza „przepraszamy za zakłócenia” i dwukrotnie Anglicy strzelili bramkę. Chwała Bogu, że nie było więcej plansz...