Niespodziewany sukces okazał ich przekleństwem. Po tym jak Wisła, jako przedstawiciel drugiego poziomu rozgrywek ligowych, sięgnęła po Puchar Polski, z urzędu stała się reprezentantem naszego kraju w europejskich zmaganiach. Jej udział w międzynarodowej rywalizacji wpłynął nie tylko na kalendarz Białej Gwiazdy (miała prawo do przekładania spotkań), ale również na jej dyspozycję w walce o punkty, gdzie od początku sezonu ekipa Kazimierza Moskala spisywała się fatalnie. Dość powiedzieć, że po rozegraniu sześciu spotkań, z dorobkiem sześciu punktów, plasowała się w strefie spadkowej. Sytuacji nie poprawił zaległy mecz 1. kolejki w Łodzi, gdzie rozpędzony ŁKS nie pozostawił drużynie spod Wawelu żadnych złudzeń.

BRAMKI (NIE ZAWSZE) WYPRACOWANE

Szukając podczas starcia ŁKS-u z krakowską Wisłą zawodnika, który najciężej pracował na sukces swojej drużyny, jednym z tych, którzy znaleźliby się w czołówce takiej klasyfikacji byłby z pewnością kapitan gości. Alan Uryga zanotował aż 70 kontaktów z piłką, popisał się ponad 90-procentową celnością podań i jak na obrońcę, wykazał się dużą aktywnością w ofensywie. Nagrodą okazał się gol w doliczonym czasie, który jednak był tylko honorowym dla zespołu spod Wawelu. Dużo mniej pracy żeby wpisać się na listę strzelców wykonał Michał Mokrzycki. Pomocnik gospodarzy okazał się jednak skutecznym egzekutorem rzutu karnego, a jego trafienie na 3:0 definitywnie rozstrzygnęło losy rywalizacji.