Dla Juventusu, zespołu, który pierwszy mecz wygrywa 7:0, rewanż wydaje się formalnością. I z takim przekonaniem zjawili się w hotelu „Posejdon” piłkarze Juve. Nawet trener Giovanni Trapattoni, który wprawdzie w żadnej ze swych publicznych wypowiedzi nie podważał kwalifikacji przeciwnika, zrezygnował z wystawienia w podstawowym składzie aż trzech swych czołowych graczy: Gentilego i Tardelliego – oficjalnie mieli kontuzje – oraz Platiniego. Świadczy to, że „Trap” wykluczał nieprzyjemne dlań niespodzianki.

Kibice Lechii nie ukrywali swoich sympatii do opozycji i w czasie stanu wojennego stadion przy ulicy Traugutta był jednym z niewielu miejsc w Polsce, gdzie zdarzało się głośno wznosić antyrządowe okrzyki. (...) Rewanż z Juventusem odbywał się w specyficznej atmosferze. Dopiero co zniesiono stan wojenny (dokładnie 22 lipca 1983), ale „NSZZ Solidarność” dalej pozostawał nielegalny. Działacze opozycji nadal byli inwigilowani przez władzę. Milicja zdawała sobie sprawę, że przy takim nagromadzeniu ludzi istnieje duże prawdopodobieństwo manifestacji lub awantury ze służbami porządkowymi. Prewencyjnie postanowiono więc zgromadzić dodatkowe posiłki z całego Pomorza. Większych awantur z milicją nie było, jednak w przerwie meczu doszło do głośnego wyrażenia poparcia dla „Solidarności”. Okazało się bowiem, że niepostrzeżenie działaczom udało się przemycić na stadion samego Lecha Wałęsę. W przerwie meczu grupa kibiców rozpoznała go i zaczęła wnosić okrzyki: „Lechu! Lechu”. Wkrótce oczy wszystkich widzów odwróciły się na ten sektor i cały stadion śpiewał: „Solidarność! Solidarność!”. Spontaniczne okrzyki trwały jeszcze na początku drugiej połowy i skandowane były przed kamerami zachodnich stacji telewizyjnych. Polska telewizja publiczna szybko zareagowała na wydarzenia i puściła transmisję z sześciominutowym opóźnieniem.

Gra Lechii w premierowych minutach drugiej połowy przeszła najśmielsze oczekiwania i efekty nie dały na siebie długo czekać. W 50. minucie Kowalczyk, bodaj najlepszy piłkarz Lechii w tej potyczce, strzelił celnie i Tacconi musiał wyjmować piłkę z siatki. Potem bliscy szczęścia byli jeszcze Kamiński i dwukrotnie Kowalczyk, ale Tacconi interweniował bez zarzutu. Wreszcie w 64. minucie nastąpiło wydarzenie, po którym widownia wstała z miejsc. Polak został sfaulowany na polu karnym przez Tavolę i sędzia pokazał na punkt jedenastki. Kruszczyński nie zaprzepaścił szansy. Pełnia szczęścia wydawała się być bardzo bliska.

Na stadionie w Gdańsku obyło się bez sensacji, choć jeszcze na kwadrans przed końcem spotkania wydarzenia na boisku układały się w sposób niespodziewany. Wtedy to po wrzutce na pole karne rezerwowy Tavola popisał się przepięknym strzałem w długi róg i zrobiło się 2:2. Zdradzająca już duże objawy zmęczenia Lechia nie była w stanie skutecznie przeciwstawić się atakom turyńczyków i dowieźć cenny rezultat do końca. Losy meczu rozstrzygnął Boniek po ładnej dwójkowej akcji z Rossim.