Górnik Zabrze - AS Roma 2:2, 15.04.1970

Górnik Zabrze - AS Roma 2:2 (pd.), 15.04.1970

Gdyby wśród prawie stu tysięcy ludzi, którzy 15 kwietnia 1970 roku zasiedli na trybunach Stadionu Śląskiego, był Alfred Hitchcock, miałby wspaniałą inspirację do nakręcenia kolejnego dreszczowca. Tego dnia wszystko działo się jak w jego filmach. Zaczęło się od prawdziwego trzęsienia ziemi, a potem napięcie sukcesywnie rosło. Zabrzanom do awansu wystarczał bezbramkowy remis, ale krótko po pierwszym gwizdku stracili gola z karnego. Gdy sędzia miał już zakończyć spotkanie i przerwać piękny sen o finale, tym razem to im przyznał jedenastkę. Włodzimierz Lubański jej nie zmarnował, a na początku dogrywki zdobył dla Górnika prowadzenie. I znowu nadeszły ostatnie sekundy i... znów padła bramka – druga dla Romy. Zgodnie z ówczesnymi przepisami trzeba było rozegrać trzeci mecz, na terenie neutralnym. Obu drużynom spotkanie wyznaczono tydzień później w Strasburgu.

Miasta wymarły. Jak komunikują wodociągi i gazownia, spadło poważnie zużycie wody i gazu. Tylko elektrownie pracowały na pełnych obrotach. Ekipy techniczne ZUE przemierzały ulice stolicy w szaleńczym pędzie, spiesząc z ratunkiem tym, którym w środowy wieczór wysiadły telewizory. Ludzie z wadami serca przeżywali ciężkie chwile. O godz. 17.28 spikerka telewizji katowickiej nieco podenerwowana poinformowała – łączymy się ze stadionem. Nie dziwię się temu zdenerwowaniu, gdyż jej mąż inż. Loska jest jednym z członków kierownictwa Górnika Zabrze. Dobra żona dzieli troski męża. Rzut karny i Roma prowadzi 1:0. Spory w rodzinie. Słusznie czy niesłusznie podyktował jedenastkę hiszpański arbiter? Większość uważa, że niesłusznie. Fachowcy dyplomatycznie milczą. (...) A gdy panie domu zaczęły się zabierać do przygotowywania herbaty dla gości, gdy wskazówka sekundnika kończyła swoją pracowitą drogę – wpadła „szmata”. Nikt nawet nie złorzeczył, nikt nie miał pretensji do obrony Górnika. To był szok, działanie przez zaskoczenie. To był zabłąkany cios, spadający na nieprzygotowanego. 120 minut dramatycznych przeżyć, sytuacji szarpiących nerwy, znajdujących nieoczekiwane rozwiązanie. Trochę otępiali i rozdygotani, setnie zmęczeni psychicznie, a również fizycznie (te strzały w nogi od stołków i inne twarde przedmioty domowego użytku) po dwóch odsłonach chorzowskiego widowiska musimy się przygotować na trzecią.

„Przegląd Sportowy”; 16 kwietnia 1970 r.

Z PERSPEKTYWY KANAPY

Górnik Zabrze - AS Roma 2:2 (pd.), 15.04.1970

KULISY SPOTKANIA