Drużyna Alojzego Łyski wyszła na boisko w składzie, który nie wróżył nic dobrego. Na ławce obaj Świerczewscy – starszy, Marek, z konieczności – a w obronie pojawił się Marek Szymiński. Ustawienie było raczej dziwne. Krzysztof Maciejewski nie na prawej, lecz na lewej obronie, zaś Andrzej Lesiak gdzieś plątający się w linii pomocy. Pożytek z tego ustawienia był żaden, ale trener miał swoje racje. Nie od dziś wiadomo, że istnieje konflikt z Piotrem Świerczewskim, który podobno zaczął chodzić z nosem w chmurach. Gdy więc wszedł na boisko dopiero po przerwie, chciał pokazać co potrafi. Trzeba przyznać, że taki ogar trzymany na smyczy potrafi zmienić obraz gry. I tak właśnie się stało.

Katowiczanie rozpoczęli spotkanie z niesamowitym impetem. Przez pierwsze dwadzieścia minut zepchnęli rywali do obrony, a przy tym grali futbol, jakiego raczej nie widujemy na naszych ligowych boiskach. Szybkie akcje skrzydłami, dokładne wrzutki na pole karne, do których to właśnie katowiczanom udawało się dochodzić.

Z kim GKS wygrał? Z solidnym zespołem, mającym dobrze poukładaną grę. Może zbyt przejrzystą, ale nie pozbawioną elementów zaskoczenia i improwizacji. Jeśli drużyna Katowic chce szukać szansy w rewanżu, to chyba znajdzie ją w grze z kontry. Przecież Szkoci w domu muszą zaatakować jeszcze energiczniej. Łatwo tam nie będzie, ale na pewno luźniej przed ich bramką.

Na meczu było ośmiu dziennikarzy szkockich i pięciuset tamtejszych kibiców. Jeden z autokarów podjechał pod stadion po godzinie gry. Kibice w wyspy zachowywali się wzorowo. Pomimo porażki śpiewami po meczu zdobyli sobie uznanie wszystkich. Naprzeciwko ich sektora rozwieszono flagę o barwach GKS z napisem: „FC Kattowitz die macht aus Schlesien”. Nikomu nie przeszkadzała, wisiała sobie do końca.