Delikatnie rzecz ujmując, to nie był najlepszy mecz w wykonaniu piłkarzy Dariusza Kubickiego. Trener Legii zapowiadał, że w Gruzji da szansę młodszym zawodnikom, tymczasem postawił na „starą gwardię”, która wbrew oczekiwaniom kibiców i komentatorów nie wyróżniała się na tle przeciętnego rywala. FC Tbilisi to mały klub, bez bogatej historii, którego największym sukcesem było trzecie miejsce w gruzińskiej ekstraklasie w poprzednich rozgrywkach. A to po usunięciu z pucharów wicemistrza kraju – Sioni Bolnisi – dało prawo gry w eliminacjach Pucharu UEFA. Tym bardziej mogła dziwić postawa legionistów, których nie usprawiedliwiała nawet wysoka temperatura i padający deszcz. Nielicznymi plusami występu warszawian było zwycięstwo bez straty bramki na wyjeździe i efektowny gol Tomasza Sokołowskiego II. 

* W sezonie 2004/2005 Legia Warszawa rozpoczęła rywalizację od 2. rundy kwalifikacji do Pucharu UEFA. FC Tbilisi miało już za sobą dwumecz z Şəmkir FK. U siebie Gruzini wygrali 1:0, a w rewanżu w Azerbejdżanie okazali się lepsi 4:1. 

HEJ, SOKOŁY!

Nieczęsto zdarza się, że w jednym klubie gra dwóch, niespokrewnionych ze sobą zawodników, o tym samym imieniu i nazwisku. W Legii Warszawa taka sytuacja miała miejsce od 2003 roku, kiedy do Tomasza Sokołowskiego I, który już wtedy miał na koncie blisko 200 występów w koszulce z „eLką”, z Amiki Wronki dołączył Tomasz Sokołowski II. W Tbilisi obaj rozpoczęli spotkanie w wyjściowym składzie, ale drugi z nich mógł być dużo bardziej zadowolony ze swojego występu. To jego piękne uderzenie z dystansu przesądziło o skromnym zwycięstwie gości i osłodziło nieco kibicom słaby występ drużyny z Warszawy.