Hotel „Pefka” dzieli od stadionu Arisu kilka kilometrów. Autokar (z policyjną eskortą) odległość tę pokonuje w krótkim czasie. Ale by dotrzeć do szatni stadionu Harilaou, trzeba jeszcze… przejść dwudziestometrowy odcinek między drzwiami autokaru i klubowym budynkiem. We wtorkowy wieczór 27 września ów spacerek nie należał do bezpiecznych. Piłkarze z Polski mieli okazję dokładnie poznać „gościnność” fanów Arisu. W pewnym momencie tylko refleks uratował kilku z nas przed trafieniem nadlatującą butelką. Zresztą kibice „Boga Wojny” (Aris to greckie brzmienie imienia mitologicznego Aresa) także w czasie meczu zabawiali się opluwaniem i obrzucaniem monetami piłkarzy GKS Katowice. Igraszki te odbywały się w myśl znanego u nas hasła „śmierć frajerom”, którzy w Salonikach mieli wyraźnie (0:4, a nawet 0:5) ulec gospodarzom...

Wszystkie sklepy zamknięto o osiemnastej decyzją władz miejskich. Bezpośrednią transmisję nadawał prywatny Star Channel, stąd kawiarenki i restauracyjki pozostały otwarte, gdyż tam właśnie część kibiców oglądała mecz, za którego transmisję klub otrzymał od Star Channelu 100 tysięcy marek. Zaś za awans Aris miał obiecane ponad milion drachm, czyli około po cztery tysiące marek niemieckich na głowę. Nic zatem dziwnego, że Grecy grali dosyć ostro.

Przed rewanżowym starciem z Arisem Marian Dziurowicz (prezes GKS-u Katowice – przyp. red.) trafił do szpitala w Ochojcu. Diagnoza – stan przedzawałowy. Nie mógł być z drużyną, czego nie potrafił przeboleć, więc słuchał sobie przynajmniej radiowej relacji ze spotkania, zakończonego zwycięskimi dla GKS-u rzutami karnymi. W pewnym momencie leżący z Dziurowiczem na jednej sali pacjenci wyrwali mu jednak radioodbiornik z rąk i nie oddali przed końcem spotkania. „Magnat” tak się stresował, że zaczął naprzemiennie czerwienieć i blednąć na twarzy. Wszyscy wkoło sądzili, że jeszcze odrobina tych emocji i chłop po prostu trzaśnie na zawał.