Grzegorz Lewandowski

Nazwisko Lewandowski jest jednym z najpopularniejszych w Polsce – po Nowaku czy Kowalskim. Ale w reprezentacji nie występowało zbyt wielu takich zawodników. Oczywiście, najsłynniejszym z nich jest Robert – jeden z najlepszych napastników na świecie. Należy jednak pamiętać, że przed nim w kadrze grali też inni Lewandowscy. W sumie w koszulce z orzełkiem naliczyć można czterech „Lewych” – oprócz Roberta także Mariusz, Grzegorz i Bolesław (1 mecz w 1957 roku – z ZSRR 0:3). Ten odcinek „Z biegiem lat, z biegiem dni” będzie poświęcony trzeciemu z wymienionych, którego kibice mogą pamiętać z występów w latach 90. w Wiśle Kraków i Legii Warszawa.

DEBIUT

Grzegorz Lewandowski trafił do kadry jako piłkarz Białej Gwiazdy (spędził w niej w sumie 6 sezonów). Pomocnik Wisły szansę debiutu otrzymał od Lesława Ćmikiewicza, który przejął reprezentację w trybie awaryjnym po rezygnacji Andrzeja Strejlaua (wcześniej był jego asystentem). „Lewy” przywdział po raz pierwszy koszulkę z orzełkiem 27 października 1993 roku w meczu z Turcją (1:2) w kwalifikacjach do mistrzostw świata w Stanach Zjednoczonych. Spotkanie rozegrano na İnönü Stadı w Stambule. Lewandowski przebywał na boisku przez 90 minut. Obok niego na murawę wybiegli m.in. Adam Matysek, Juliusz Kruszankin, Dariusz Adamczuk i Wojciech Kowalczyk.

OSTATNI MECZ

W przeciwieństwie do Roberta i Mariusza – Grzegorz Lewandowski nie zaistniał na poważnie w drużynie narodowej. Zaliczył w niej zaledwie 5 spotkań (bez gola) – w tym dwa w przegranych przez Polskę eliminacjach MŚ 1994. Pozostałe trzy miały charakter towarzyski. Po raz ostatni reprezentacyjny trykot przywdział już jako piłkarz Legii – 4 września 1996 roku za drugiej selekcjonerskiej kadencji Antoniego Piechniczka. Tego dnia biało-czerwoni zmierzyli się na stadionie Górnika w Zabrzu z drużyną Niemiec (0:2). „Lewy” przebywał na boisku przez pierwsze 45 minut. W polskim zespole wystąpili m.in. Maciej Szczęsny, Paweł Wojtala, Ryszard Czerwiec i Krzysztof Warzycha.

PO KARIERZE

Lewandowski nie zrobił międzynarodowej kariery jak jego następcy – Mariusz i Robert. Owszem, próbował sił w hiszpańskim CD Logroñés, francuskim SM Caen czy australijskim Adelaide City, ale gra na obcej ziemi trwała z reguły dość krótko. „Lewemu” trudno było się rozstać z boiskiem. Od 2003 roku (i przez następne lata) pełnił rolę grającego trenera w kilku kolejnych klubach. Zaczynał od Gwardii Koszalin, a następnie pracował m.in. w Kotwicy Kołobrzeg, Ruchu Wysokie Mazowieckie czy Sławie Sławno. Zapisał się w annałach Sparty Brodnica, której szkoleniowcem był zaledwie... przez jeden dzień. Wcześniej pracował w szkółce piłkarskiej tego klubu – „Młodzi Spartanie”. W 2020 roku prowadził Pogoń Lębork, a w sierpniu 2021 roku został drugim trenerem klubu z rodzinnego miasta – MKP Szczecinek.

SUKCESY

► Ćwierćfinał Ligi Mistrzów z Legią Warszawa (1996)
► Mistrz Polski z Legią Warszawa (1995)
► Puchar Polski z Legią Warszawa (1995)
► Superpuchar Polski z Legią Warszawa (1994)
► Wicemistrz Polski z Legią Warszawa (1996) i Polonią Warszawa (1998)